Czy pasuję do wilczaka?

[Gaga]

Originally Posted by evel

jako pies do rodziny planującej pozbawienia go zdolności rozrodczych lepiej sprawdzają się duże psy-samce kastrowane niż duże kastrowane/sterylizowane suki.

A no proszę, o tym nie słyszałam, ciekawe, jakbyś znalazła ów artykuł, to ja się ładnie o niego uśmiecham
A co do szkolenia- może i suki miewają humorki (jak kobiety:albo są przed, albo w trakcie, albo po), fakt, że niejednokrotnie widziałam jak suka w cieczce lub tuz po ćwiczyła "inaczej". Za to jak mamy niefart i suki jedna po drugiej cieczkują, to taki samiec na placu na przegwizdane, a my razem z nim
Oczywiście wszystko się da zrobić, osobiście jestem zwolenniczką ćwiczenia bez względu na chwilową atrakcyjność okolicznych suk, bo przydaje się to i na wystawach i po prostu w życiu codziennym, ale jak wspominałam wcześniej-jąderka szalenie obciążają psi mózg

[makota]

Originally Posted by Gaga

A no proszę, o tym nie słyszałam, ciekawe, jakbyś znalazła ów artykuł, to ja się ładnie o niego uśmiecham
A co do szkolenia- może i suki miewają humorki (jak kobiety:albo są przed, albo w trakcie, albo po), fakt, że niejednokrotnie widziałam jak suka w cieczce lub tuz po ćwiczyła "inaczej". Za to jak mamy niefart i suki jedna po drugiej cieczkują, to taki samiec na placu na przegwizdane, a my razem z nim
Oczywiście wszystko się da zrobić, osobiście jestem zwolenniczką ćwiczenia bez względu na chwilową atrakcyjność okolicznych suk, bo przydaje się to i na wystawach i po prostu w życiu codziennym, ale jak wspominałam wcześniej-jąderka szalenie obciążają psi mózg

Akurat tego problemu nie da się niestety uniknąć ani u suk, ani u psów jak widać, bo suka w cieczce również do łatwych nie należy.
Myślę, że tylko kastracja/sterylizacja może tu coś zaradzić, aczkolwiek u suk różnie to bywa - na moje dwie jedna ma niemal niezauważalne "gorsze dni" (suka, która przeszła pierwszą cieczkę, a nawet była w ciąży ), natomiast druga nigdy w życiu cieczki nie miała, a humorki ma jak ciężko przechodząca trudne dni, cieczkująca suka...
...także różnie to bywa.
Nie wiem, jak kastracja na psy wpływa, bo wszystkie samce jakie miałam (i mam) swoją męskość zachowały, więc nie wypowiem się, czy "po" jest jakaś znacząca różnica...

A o artykuł i ja się uśmiechnę, jakbyś mogła podesłać

[makota]

----------------------

Przepraszam, zdublowało mi post :/

[dzikiludz]

Czy pasuję do wilczaka? - po niedzielnym spacerze z Kurtem (jeszcze raz dziękuję pawmagdul za spacer i rozmowę ) dałem sobie czas na „ostudzenie głowy”. Odpowiedz dla mnie jest oczywista ZDECYDOWANIE TAK. Zdjęcia nie oddają piękna tych psów ale to i tak nic w porównaniu do ich zachowania. Nie potrafię tego opisać więc nawet nie będę próbował.

P.S. Mam nadzieję ,że uda nam się jeszcze spotkać, jestem bardzo ciekawy jak Kurt będzie się zmieniał z biegiem czasu zarówno fizycznie jak i pod względem zachowania.


Nie mogę myśleć egoistycznie więc moje „zdecydowanie tak” nie wystarczy. Muszę mieć pewność że o całym moim życiu, o każdej składowej ( dom, rodzina, najbliższe otoczenie) będę mógł powiedzieć ZDECYDOWANIE TAK - pasujemy do Wilczaka. Wieżę ,że prędzej czy później będzie szansa na skonsumowanie tego związku.

Jak będzie jeszcze nie wiem ale że podobno wiedza nie boli stwierdziłem ,że nie zaszkodzi się podszkolić i trochę poczytać „psiej” literatury nawet gdybym tej wiedzy miał nigdy nie wykorzystać. Zastanowiła mnie jednak jedna z wypowiedzi Gagi w innym wątku.

Originally Posted by Gaga

Wilczaki są jak najczulsze sejsmografy emocji panujących w stadzie, z natury najlepiej czują się (jak wszyscy) w harmonii, każde odstępstwo rejestrują, odczuwają i jakoś na nie reagują. Dla nich to bardzo ważne. Ta wilcza, bogata mowa ciała to właśnie działania na rzecz równowagi, która cały czas musi być pilnowana.
To czyni nasze bure bardzo empatycznymi psami, a to z kolei daje nam (o ile umiemy i chcemy to wykorzystać) duże możliwości we wspólnym życiu.
Z wilczakiem jest tak: wyrzucamy Fischera i inne "instrukcje postępowania", wdrażamy czucie, myślenie, obserwację.

Bardzo ta wypowiedz mi się spodobała ale chciałem zapytać czy istnieją jakieś publikacje które możecie polecić?

Druga sprawa która mnie nurtuje to jak zmienia się zachowanie wilczaka z wiekiem. Abstrahując od tego jak jest wychowywany i od cech osobniczych, czy można jakoś z „grubsza” to ujednolicić? Jakie Wy macie spostrzeżenia w tej materii?
Wiem ,że z Wilczakiem trzeba pracować cały czas ale czy z wiekiem nie staje się to łatwiejsze, czy tylko wydaje się to łatwiejsze ale nie jest to zasługa psa tylko nasza ,że lepiej psa rozumiemy. A jeśli zachowanie wilczaka się zmienia to kiedy i jak?
Czytałem wypowiedzi ,że po pierwszym roku ,że nigdy ,że codziennie ale znalazłem też wypowiedz Kamoszki która wspomina o 3 latach. Czy wszystkie wersje są prawdziwe?

Originally Posted by Kamoszka

Jutro mijają 3 lata...
niezwykły czas. Słyszałem kiedyś, że po trzecim roku życia wilczak się zmienia, dorośleje, staje się dorosłym obywatelem....

[Joanna]

Z literatury mogę ze szczerym sercem polecić pozycje p. Zofii Mrzewińskiej.

[makota]

Ja najbardziej cenię sobie z kolei Stanleya Corena, polecam wszystkie jego książki

[pawmagdul]

wilczaki maja to do siebie że w wersji "demo" są pełne uroku .... lojalnie ostrzegałem ze to jest tylko wersja demo ....

a tak w ogóle to miło było poznać i z przyjemnością zapraszam na następne spacery, tym bardziej że się wybieramy na Błonia zaznajomić starsze wilczakowe towarzystwo ))

[anula]

Originally Posted by dzikiludz

Druga sprawa która mnie nurtuje to jak zmienia się zachowanie wilczaka z wiekiem.

He he, Biesiak zaraz konczy 2 lata, a ciągle zachowuje się jak szczeniaczek
faceci pewnie dojrzewaja pozniej, tak jak u ludziów

[Gaga]

Originally Posted by anula

He he, Biesiak zaraz konczy 2 lata, a ciągle zachowuje się jak szczeniaczek
faceci pewnie dojrzewaja pozniej, tak jak u ludziów

Niom:P 2 lata to jeszcze siano we łbie Jeszcze z roczek-dwa i nagle tadammmmm! mamy super-hiper kompatybilnego z nami psa A jeszcze 2 lata później zaczyna się troszkę cknić za podrostkiem
Ja nie jestem fanką szczeniaków, nie ma z nimi takiego kontaktu jak z dorosłymi. Oczywiście są przesłodkie i kochane, ale głupiutkie- zawsze czekam aż pies dorośnie, bo wtedy z jego wyboru dzieją się różne, fajne rzeczy

[jefta]

Sexy ma 2 lata 2 m-ce i walczy w niej szczeniak z dorosłą suka
ale jak na "nastolatka" zupelnie sie nie buntuje. Fajna taka wersja duo

[Bajka]

Nam wszyscy zawsze mówili o pierwszym roku. U Furii faktycznie tak było. Panna zaczęła dorastać mniej więcej w tym czasie. U rocznej Luny natomiast, siano we łbie po pierwszym roku jakby lekko się udeptało, ale szału nie było Faktycznie widać, że dziewczę zaczęło dorastać po skończeniu 2 lat Chociaż w niektórych sytuacjach ja dalej w niej widzę rozemocjonowanego dzieciaka. Furia po roku...Lu po 2 latach...Jak by tak patrzeć na "postęp" u kolejnych psów, to naszemu trzeciemu psu powinno zacząć układać się w głowie gdy skończy 3 lata

Bardzo fajnie napisała Gaga powyżej, że wilczak to super czuły sejsmograf emocji...U mnie gorszy dzień i jak nic widzę to po sukach. Szczególnie po Lunie.
Takie emocjonalne sprzężenie właściciel-pies też bardzo często widać na wystawach, gdzie psy są zupełnie inne przed wejściem na ring, gdzie właściciel jest na wyższych obrotach niż normalnie, a zupełnie inne przy zejściu z ringu gdzie już jest po ocenie i luz A dookoła dla psa przecież nic się nie zmieniło: psów tyle samo, hałas taki sam, a to czy ma pierwsze miejsce czy ostatnie to i tak mu wisi

Jak będzie jeszcze nie wiem ale że podobno wiedza nie boli stwierdziłem ,że nie zaszkodzi się podszkolić i trochę poczytać „psiej” literatury nawet gdybym tej wiedzy miał nigdy nie wykorzystać.

I bardzo mądrze Wiedza kynologiczna jest mocno rozległa, podejścia też bardzo różne, warto znać różne poglądy i wybrać taki, który najbardziej Ci odpowiada Dla mnie taka książka od której powinno się zacząć to "Sygnały Uspokajające" Turid Ruugas, żeby wiedzieć czego ten pies w ogóle od nas chce