Burczenie

[makota]

Originally Posted by netah

Tiaa, napięcie smyczy to nie najlepszy pomysł. Jest to wręcz hasło do ataku.

To jasne, że jak sami psu zbudujemy "męską postawę", to nie ma się co dziwić jego "męskim zaczepkom"
Ale z szarpnięciami też trzeba uważać, bo w niektórych przypadkach chcąc wyeliminować agresywne wyskoki, można zupełnie niechcący uwarunkować psu, że "jak ten drugi pojawia się na horyzoncie to dzieje mi się coś nieprzyjemnego w szyję... to na pewno przez niego, nienawidzę go!" i nakręcić go na przeciwnika jeszcze bardziej

Originally Posted by netah

Po analizie wszystkich postów nie zdobył bym się na stwierdzenie, że trzymanie wilczaka twardą ręką niesie takie skutki a ciamkanie i pełen luz (albo też luz kontrolowany, ale jednak w dość szerokich granicach) niesie skutki inne. Wygląda na to, że i tak i tak można się dochować super przyjaciela. Inny pies... inne podejście... efekt ten sam.

Amen

Edit:

Originally Posted by netah

Już to kiedyś czytałem, ale wtedy Beryl był szczeniakiem, a ja miałem gówno nie pojęcie o tym jak powinny wyglądać nasze relacje. Dobrze czasami przeczytać coś po dłuższym czasie.

Ano, dobrze przeczytać coś takiego po jakimś czasie drugi raz.
Ja też kiedyś trafiłam na ten wątek, kiedy przewijałam się tu jeszcze jako gość-duch i po lekturze byłam szczerze przerażona i tylko utwierdziłam się w moim nabytym już wcześniej przekonaniu, że wilczaki to bestie "z piekła rodem" - i ja owszem bardzo chętnie kiedyś podejmę wyzwanie... ale kiedyś, kiedy będę już na coś takiego gotowa (czyt. będę "nadczłowiekiem" )

W międzyczasie poznałam wilczaki na żywo, na spacerach, obserwowałam mniej więcej w życiu codziennym z właścicielami i trochę rozwiało to moje wcześniejsze "wątpliwości"... także naprawdę ciekawie było przeczytać to dzisiaj drugi raz z perspektywy czasu