Malutkie sukcesy wilczaków

[Grin]

Ja się nie mogę chwalić, bo ilekroć coś mnie do tego podkusi, mam murowane, że najpóźniej nazajutrz Łowca mi wywija numer dokładnie z tego właśnie zakresu, za który został (lub miał być) pochwalony.
A poza tym na razie nie mam za bardzo czym.

Ale szczerze Wam gratuluję tego, co dla nas (mam nadzieję na razie) nieosiągalne, tzn. tego, że możecie psicy zaufać w "obliczu" smakołyków w zasięgu jej pyska.

[Rona]

Originally Posted by Grin

Ja się nie mogę chwalić, bo ilekroć coś mnie do tego podkusi, mam murowane, że najpóźniej nazajutrz Łowca mi wywija numer dokładnie z tego właśnie zakresu, za który został (lub miał być) pochwalony.
A poza tym na razie nie mam za bardzo czym.

Ale szczerze Wam gratuluję tego, co dla nas (mam nadzieję na razie) nieosiągalne, tzn. tego, że możecie psicy zaufać w "obliczu" smakołyków w zasięgu jej pyska.

Dziękujemy pięknie, ale mam w sobie za dużo pokory, żeby sądzić, że sucz zawsze powstrzyma się od ruszenia 'pańskiej miski'. Dla mnie sukcesem jest raczej fakt "zajarzenia" przez nią że samokontrola się opłaca i że w sprawie prowiantu lepiej 'dogadać' się z państwem, niż kombinować samej. Co wcale nie znaczy, że kiedyś natura nie okaże się silniejsza od psiej woli....

A skądinąd - znając Was i Łowcę, jestem pewna, że macie masę osiągnięć mniejszych i większych , tylko pewnie są dla Was zbyt oczywiste, żeby je uważać to za sukces

[Gia]

To my też możemy się pochwalić
Kali również już od dłuższego czasu zostaje w domu na 8-9 godzin przy otwartych drzwiach do pokojów, czasem nawet nieopatrznie zostawię jakieś jedzenie na blacie w kuchni, którego nie rusza podczas naszej nieobecności W związku z tym, po świętach zamierzamy spakować klatkę do lamusa, a w jej miejsce postawić nowo nabyte legowisko

A prócz tego taka mała sztuczka, Kali nareszcie zakumała turlanie się na komendę

Rona Wam gratulujemy opanowania sztuki współjedzenia!!!!!

[Gaga]

Ech.. dobrze Was rozumiem z tym zostawianiem "w otwartym mieszkaniu" Pamiętam jak kilka lat temu postanowiliśmy pozostawiać wszystkie pokoje otwarte. Okazało się, że to właściwie było tylko dla naszego lepszego samopoczucia bo Cheitan nadal korzystał tylko z jednego...parapetu, na którym spędzał czas naszej nieobecności.
No ale to historia (choć satysfakcja nadal żywa). Jako, że jesteśmy w temacie zostawania to nieśmiało zrobię maleńkie "uff", po tygodniu. Nieśmiało, bo przed nami trudniejszy tydzień, gdy Chey jest dłużej sam w ciągu dnia. Ponieważ klatka spawana również nie wytrzymała determinacji wilczaka, to zamiast ją wzmacniać, odpuściliśmy. I nie wiem czy nie stała się ona (klatka) tym "gorszym miejscem", które na zasadzie kontrastu, poprawiło psu samopoczucie w reszcie mieszkania, ale fakt, zostaje bez większych cyrków. O parapet przegrałam batalię-najwidoczniej on MUSI leżeć w oknie, mimo dużo lepszego widoku przez okno balkonowe (z podłogi). Ale skoro musi-niech parapet będzie jego. Mamy ekspresowe zapoznawanie się z sąsiadami, bo donoszą mi, że pies lezy na parapecie i głęboko współczują maleństwu, że tak się stresuje (co nam daje niejakie fory w związku z zawodzeniami nieszczęsnika)
Generalnie zaczynamy mieć z górki, co mnie nie tylko lekko ale OGROMNIE cieszy Powoli wracamy do równowagi.....

[Narvana]

U nas tez nie ma problemu, zeby Garuda zostala sama bez klatki, bo suka nigdy nie niszczyla i nie niszczy. Problem pojawil sie przy pierwszej przeprowadzce (z Twardej do Gdanska)-Garuda mniej plakala za nami, kiedy byla w klatce. (chyba czula sie w niej pewniej)
Zobaczymy, jak bedzie tu, juz na nowym mieszkaniu.