Wilczak w schronisku w Dobrocinie.

Puchatek · 01-03-2010, 11:03

Bardzo dziękujemy za każde słowo wsparcia /i za kciuki/ -przydają się. Aby nie zapeszać, gratulacje przyjmiemy za
2-3 tygodnie, ale i one nas dopingują.

Na prośbę kilku osób, zdaję relację z naszych poczynań.
Cały czas chodzimy jak po „cienkim lodzie”, bo nigdy nie będzie wiadomo, co Car przeszedł w swej tułaczce i ile spotkało go dobrego i złego.
Wygląda na psa zrównoważonego: pierwsze próby nauki poleceń udają się. Uczymy go gestów
z połączeniu z głosem /nie znamy czeskiego, więc to też opóźnia naszą pracę/. A i smaczki robią swoje.
Kolczatka na spacerach będzie niezbędna –jest to pies wyjątkowo silny /nawet nasz wilczarz przy nim to chucherko/. Także ciekawość okolicy /i nieznane zapachy/ sprawia, że po krótkim spacerze mamy obolałe ręce. Najciekawsze jest to, że moje Dzieci są w nim zakochane: idą same do niego bez lęku /oczywiście mając świadomość pewnych obowiązujących zasad/. I kłócą się o to, którego z nich jest pies. W tej chwili „stabilizujemy” też żołądek –z powodu różnego pokarmu Car ma rozregulowany przewód pokarmowy. A i pewnie swoje zrobiło „pożarcie” w hotelu smyczy oraz zassanie foliowej torebki ze smaczkami już u nas /jest błyskawiczny, gdy poczuje smakołyki/. „Wybaczyłam” też naszemu Panu Policjantowi –Car bardzo spragniony jest kontaktu z człowiekiem –po wieczornym pożegnaniu, płacze. Nie wyje, nie szczeka, ale płacze. Niestety jeszcze w tej chwili nie możemy go wziąć do domu -zdecydowanie jest na to zbyt wcześnie i nie chcemy sytuacji stresowych. Szczególnie, że nasz owczarek niemiecki /nasze własne, prywatne ADHD/ jest względem Cara troszkę zadziorna. Chyba w ogóle dziewczątka /Laila i Raja właśnie/ są o niego trochę zazdrosne –gdy idą do niego dochodzi między pannami do spięć i wciągają w to faceta /Boże, jakie to ludzkie!/.
Teraz /aby pies mógł biegać sam po terenie/ najważniejsze dla jego poczucia swobody oraz naszego poczucia bezpieczeństwa, będzie ogrodzenie psiarni i zainstalowanie pastucha na ogrodzeniu. Nasza menażeria nie ma ciągot do ucieczek, ale nie wiemy, co Carowi w duszy gra.
Najwieksza nasza dotychczasowa „wtopa”: próba zabawy Laili z Carem prawie doprowadziła nas do zawału -nie wiedziałam, że to wygląda, jakby miały ochotę się zagryźć /ale tak to jest, jak się jest nieobytym w wilczakowym towarzystwie wiejskim odludkiem/.

......................
Mimo własnej wiedzy dotyczącej psich charakterów i zachowań /ogólnie bez podziału na rasy/, chcę oficjalnie podziękować Margo: gdyby nie Jej informacje /dotycząca charakteru wilczaka/ przekazywane na WD, na pewno byłoby nam trudniej /przy Laili zresztą też/. A i Grzesiek miał swój wkład: do tej pory nie miałam do czynienia z samcami wilczaka –ta praktyczna wiedza okazała się niezbędna. Cały czas dźwięczą mi w głowie rady oraz słowa wsparcia i otuchy Graby i Mili –fakt, że sercem jesteście z nami wiele dla nas znaczy.
..........................
Jeszcze raz dziękuję Agnieszce, Karolinie, Pawłowi i Grześkowi /oraz tym, którzy ich wspierali/, za błyskawiczną organizację.
Podziękowania dla hodowcy –bez Jego współpracy, sprawa mogłaby się przeciągnąć w czasie, co byłoby ze szkodą dla psa. A-ha: pies jest piękny!
...........................
Cóż, mam nadzieję, że przy dobrych chęciach Cara, wszystko dobrze się ułoży.
...........................
Staram się na bieżąco przekazać Wam nasze działania, ponieważ mam nadzieję, że po mnie będą następni i zniknie smutna lista wilczaków do adopcji.
...........................
Zdjęcia –wkrótce /muszę robić cenzurę na te z moją osobą, a i komputer przy tej pogodzie „chodzi na korbę”/.
............................
Daiva -chętnie Was nawiedzimy, ale „natenczas” tylko z Lailą. Z Carem jeszcze trzeba poczekaC. Ale Ty znasz drogę do nas, więc czekamy!

GRABA · 01-03-2010, 11:35

Quote:

Originally Posted by Puchatek

Bardzo dziękujemy za każde słowo wsparcia /i za kciuki/ -przydają się. Aby nie zapeszać, gratulacje przyjmiemy za
2-3 tygodnie, ale i one nas dopingują.

Najwieksza nasza dotychczasowa „wtopa”: próba zabawy Laili z Carem prawie doprowadziła nas do zawału -nie wiedziałam, że to wygląda, jakby miały ochotę się zagryźć /ale tak to jest, jak się jest nieobytym w wilczakowym towarzystwie wiejskim odludkiem/.

...........................
Cóż, mam nadzieję, że przy dobrych chęciach Cara, wszystko dobrze się ułoży.
...........................
Zdjęcia –wkrótce /muszę robić cenzurę na te z moją osobą, a i komputer przy tej pogodzie „chodzi na korbę”/.
............................
Daiva -chętnie Was nawiedzimy, ale „natenczas” tylko z Lailą. Z Carem jeszcze trzeba poczekaC. Ale Ty znasz drogę do nas, więc czekamy!

Z tą zabawą, to wiem co wtedy musiałaś czuć...

- ja ta miałam przez kilka dni z Chanti - dobrze, że mój mąż mnie stopował, bo bym się im pewnie nie pozwoliła bawić

Myślę, że jak Car poczuje się szefem "panienek", to raczej uciekać już nie będzie chciał, choć "nie wiadomo co ciągnie wilka do lasu"

Myślę, że fajnie by było jakby Daiva do Was wpadła - oględziny sytuacyjne "starej" hodowczyni przydały by się, bo na pewno służyłaby dobrą radą

Dzięki za relację

Grin · 01-03-2010, 11:38

Dzięki za tę relację. Na pewno wszyscy niezależnie od tego, czy mieli wkład w znalezienie Carowi nowego domu, czy nie, trzymają kciuki i życzą Carowi i Wam wszystkiego najlepszego, a Wam dodatkowo powodzenia w tym niełatwym zadaniu. Wszyscy też na pewno będą wdzięczni za każdą relację i będą ich wyglądać z niecierpliwością.

PS
Widzę, że muszę docenić naszych "muchowieckich" właścicieli psów, bo bardzo wielu z nich mężnie znosiło i znosi zabawy Łowcy z ich Pimpusiami.

(Oczywiście są i tacy, którzy tego nie wytrzymują.

)

Puchatek · 01-03-2010, 15:04

""wszyscy niezależnie od tego, czy mieli wkład w znalezienie Carowi nowego domu, czy nie""

Grin -nawet nie wiesz, jakie znaczenie przy podjęciu tej trudnej decyzji miały posty choćby wspierające, pytające i pełne troski. Śledziłam losy Cara i na początku nawet nie pomyślałam o daniu mu domu /Laila właśnie skończyła cieczkę a u Arii się zaczęła i trwa, Mąż wyjechał i siedlisko na mojej głowie, w domu mam co robić i bez kolejnego psa, chociaż za kilka miesięcy będzie małe wilczarzydło/. Dopiero jedna wypowiedź zmieniła moje podejście do tej sprawy: post Graby /nr141/. W ciągu kilku minut podjęłam decyzję.
Tak więc liczyło się wszystko w temacie i dlatego dziękuję wszystkim.

szasztin · 01-03-2010, 15:10

Puchatku - jesteś wielka!! Car jest wspaniałaym psem i już niedługo Wasze stado będzie nierozłączne!!

Pozdrawiam i życze Wam wszystkiego najlepszego!!

Skrzat&Bow · 01-03-2010, 21:20

gratuluje odwaznej decyzji

ale nie od dzis wiadomo że Puchatek to odważny mis...

trzymam kciuki!

Mila · 01-03-2010, 21:57

Dorota, ja także dziękuję za szczegółową relację. Wiesz, że to dla mnie ważne - trzymam kciuki, i jako optymistka (i osoba, która trochę Cię poznała) wierzę w sukces Waszej współpracy

Cieszę się, że Car trafił do Ciebie, jak i że poznałam taką silną, dzielną kobietę o wielkim sercu.

shaluka · 02-03-2010, 09:11

Super, ze sie tak potoczylo. Wilczakowi, zawsze raźniej ze swoimi

Powodzenia, wytrwalosci i cierpliwosci z Carem!

wolfin · 01-03-2010, 19:10

Quote:

Originally Posted by Puchatek

Daiva -chętnie Was nawiedzimy, ale „natenczas” tylko z Lailą. Z Carem jeszcze trzeba poczekaC. Ale Ty znasz drogę do nas, więc czekamy!

no to juz na 100 % bede

tylko poczekajmi na lepsza pogode

01-03-2010, 11:38	#3
Grin Wilkokłak Join Date: Aug 2008 Location: Katowice Posts: 2,220	Dzięki za tę relację. Na pewno wszyscy niezależnie od tego, czy mieli wkład w znalezienie Carowi nowego domu, czy nie, trzymają kciuki i życzą Carowi i Wam wszystkiego najlepszego, a Wam dodatkowo powodzenia w tym niełatwym zadaniu. Wszyscy też na pewno będą wdzięczni za każdą relację i będą ich wyglądać z niecierpliwością. PS Widzę, że muszę docenić naszych "muchowieckich" właścicieli psów, bo bardzo wielu z nich mężnie znosiło i znosi zabawy Łowcy z ich Pimpusiami. (Oczywiście są i tacy, którzy tego nie wytrzymują. ) __________________ Łowcuś w galerii WD Galeria Jacka Last edited by Grin; 01-03-2010 at 11:41.

01-03-2010, 15:10	#5
szasztin Senior Member Join Date: Nov 2006 Location: Sopot Posts: 1,787	Puchatku - jesteś wielka!! Car jest wspaniałaym psem i już niedługo Wasze stado będzie nierozłączne!! Pozdrawiam i życze Wam wszystkiego najlepszego!! __________________ IMBUSEK4, IMBUSEK3, IMBUSEK2, IMBUSEK1, IMBUSEK, szasztin szasztinphoto, szasztinphoto1

01-03-2010, 21:20	#6
Skrzat&Bow Junior Member Join Date: Dec 2009 Location: Gdańsk Posts: 314	gratuluje odwaznej decyzji ale nie od dzis wiadomo że Puchatek to odważny mis...trzymam kciuki!

02-03-2010, 09:11	#8
shaluka Wilczy Duch Join Date: May 2007 Location: Sulejów Posts: 1,439	Super, ze sie tak potoczylo. Wilczakowi, zawsze raźniej ze swoimi Powodzenia, wytrwalosci i cierpliwosci z Carem! __________________ "...Brak ci tchu i na oślep uciekasz, Wsiąka krew w biały śnieg, czarny piach, Nauczyłeś się dziś od człowieka: Życia chęć jest silniejsza niż strach."

01-03-2010, 11:03	#1
Puchatek Senior Member Join Date: Sep 2009 Posts: 1,330	Bardzo dziękujemy za każde słowo wsparcia /i za kciuki/ -przydają się. Aby nie zapeszać, gratulacje przyjmiemy za 2-3 tygodnie, ale i one nas dopingują. Na prośbę kilku osób, zdaję relację z naszych poczynań. Cały czas chodzimy jak po „cienkim lodzie”, bo nigdy nie będzie wiadomo, co Car przeszedł w swej tułaczce i ile spotkało go dobrego i złego. Wygląda na psa zrównoważonego: pierwsze próby nauki poleceń udają się. Uczymy go gestów z połączeniu z głosem /nie znamy czeskiego, więc to też opóźnia naszą pracę/. A i smaczki robią swoje. Kolczatka na spacerach będzie niezbędna –jest to pies wyjątkowo silny /nawet nasz wilczarz przy nim to chucherko/. Także ciekawość okolicy /i nieznane zapachy/ sprawia, że po krótkim spacerze mamy obolałe ręce. Najciekawsze jest to, że moje Dzieci są w nim zakochane: idą same do niego bez lęku /oczywiście mając świadomość pewnych obowiązujących zasad/. I kłócą się o to, którego z nich jest pies. W tej chwili „stabilizujemy” też żołądek –z powodu różnego pokarmu Car ma rozregulowany przewód pokarmowy. A i pewnie swoje zrobiło „pożarcie” w hotelu smyczy oraz zassanie foliowej torebki ze smaczkami już u nas /jest błyskawiczny, gdy poczuje smakołyki/. „Wybaczyłam” też naszemu Panu Policjantowi –Car bardzo spragniony jest kontaktu z człowiekiem –po wieczornym pożegnaniu, płacze. Nie wyje, nie szczeka, ale płacze. Niestety jeszcze w tej chwili nie możemy go wziąć do domu -zdecydowanie jest na to zbyt wcześnie i nie chcemy sytuacji stresowych. Szczególnie, że nasz owczarek niemiecki /nasze własne, prywatne ADHD/ jest względem Cara troszkę zadziorna. Chyba w ogóle dziewczątka /Laila i Raja właśnie/ są o niego trochę zazdrosne –gdy idą do niego dochodzi między pannami do spięć i wciągają w to faceta /Boże, jakie to ludzkie!/. Teraz /aby pies mógł biegać sam po terenie/ najważniejsze dla jego poczucia swobody oraz naszego poczucia bezpieczeństwa, będzie ogrodzenie psiarni i zainstalowanie pastucha na ogrodzeniu. Nasza menażeria nie ma ciągot do ucieczek, ale nie wiemy, co Carowi w duszy gra. Najwieksza nasza dotychczasowa „wtopa”: próba zabawy Laili z Carem prawie doprowadziła nas do zawału -nie wiedziałam, że to wygląda, jakby miały ochotę się zagryźć /ale tak to jest, jak się jest nieobytym w wilczakowym towarzystwie wiejskim odludkiem/. ...................... Mimo własnej wiedzy dotyczącej psich charakterów i zachowań /ogólnie bez podziału na rasy/, chcę oficjalnie podziękować Margo: gdyby nie Jej informacje /dotycząca charakteru wilczaka/ przekazywane na WD, na pewno byłoby nam trudniej /przy Laili zresztą też/. A i Grzesiek miał swój wkład: do tej pory nie miałam do czynienia z samcami wilczaka –ta praktyczna wiedza okazała się niezbędna. Cały czas dźwięczą mi w głowie rady oraz słowa wsparcia i otuchy Graby i Mili –fakt, że sercem jesteście z nami wiele dla nas znaczy. .......................... Jeszcze raz dziękuję Agnieszce, Karolinie, Pawłowi i Grześkowi /oraz tym, którzy ich wspierali/, za błyskawiczną organizację. Podziękowania dla hodowcy –bez Jego współpracy, sprawa mogłaby się przeciągnąć w czasie, co byłoby ze szkodą dla psa. A-ha: pies jest piękny! ........................... Cóż, mam nadzieję, że przy dobrych chęciach Cara, wszystko dobrze się ułoży. ........................... Staram się na bieżąco przekazać Wam nasze działania, ponieważ mam nadzieję, że po mnie będą następni i zniknie smutna lista wilczaków do adopcji. ........................... Zdjęcia –wkrótce /muszę robić cenzurę na te z moją osobą, a i komputer przy tej pogodzie „chodzi na korbę”/. ............................ Daiva -chętnie Was nawiedzimy, ale „natenczas” tylko z Lailą. Z Carem jeszcze trzeba poczekaC. Ale Ty znasz drogę do nas, więc czekamy!

01-03-2010, 15:04	#4
Puchatek Senior Member Join Date: Sep 2009 Posts: 1,330	""wszyscy niezależnie od tego, czy mieli wkład w znalezienie Carowi nowego domu, czy nie"" Grin -nawet nie wiesz, jakie znaczenie przy podjęciu tej trudnej decyzji miały posty choćby wspierające, pytające i pełne troski. Śledziłam losy Cara i na początku nawet nie pomyślałam o daniu mu domu /Laila właśnie skończyła cieczkę a u Arii się zaczęła i trwa, Mąż wyjechał i siedlisko na mojej głowie, w domu mam co robić i bez kolejnego psa, chociaż za kilka miesięcy będzie małe wilczarzydło/. Dopiero jedna wypowiedź zmieniła moje podejście do tej sprawy: post Graby /nr141/. W ciągu kilku minut podjęłam decyzję. Tak więc liczyło się wszystko w temacie i dlatego dziękuję wszystkim.

01-03-2010, 21:57	#7
Mila Junior Member Join Date: Jan 2009 Location: Warszawa Posts: 113	Dorota, ja także dziękuję za szczegółową relację. Wiesz, że to dla mnie ważne - trzymam kciuki, i jako optymistka (i osoba, która trochę Cię poznała) wierzę w sukces Waszej współpracy Cieszę się, że Car trafił do Ciebie, jak i że poznałam taką silną, dzielną kobietę o wielkim sercu.