Dizzy is er niet meer....

RiverDeep · 12-05-2011, 22:40

tja, moet ff kwijt hoor..
Mijn kleine hangbuikzwijntje is er niet meer.

Gisteravond gingen we met de honden lopen.
En de hele dag was er niks raars...
met lopen ging dizzy ineens stil staan, en wou niet veder meer, leek ook wel of ze niet kon..
haar pootjes stonden stijf..
ik heb haar naar huis getild. En als vpk hoorde ik dat haar adem haling niet klopte. te oppervlakkig, met snurkgeluid. wij noemen dat gasping.
En haar buik werd heel dik!
Gelijk de DA gebelt. Want ze ging er bij liggen en reageerde nauwlijks nog.
Inpakken en wegwezen, ben er binnen 15 min zei de DA.
Vriendin gebelt, die paste ff op de kinderen die boven sliepen..
in de auto ging ze steeds meer raar ademen...
aangekomen, was de Da 10sec na ons er ook (dus vanaf het wandelen tot DA was 20 min) Ze word op tafel gezet..
Hij kijkt en zegt.. haar hart gaat echt veeeeeeel te snel,
oh,nee.. ze heeft een tumor bij de milt, en die is stuk..

ik stond te janken(nu nog) als een klein meisje.. want ze zakte zo ineen.
trok wit weg, en deed 3 stuipen en dat was het.. weg was mijn kleine meid..
mijn gekke clown. mijn zwabber..
De da zei dat we niks hadden kunnen doen, want niemand had dit gezien..
die hele tumor niet, en dizzy had niks anders gedaan.

Dus terug naar huis zonder hond.(wij hebben geen plekje waar ze heen kon).
En daar zat modo, te kijken.. waar is ze???
de hele nacht heeft hij t op t janken gezet.... incl ik...
ja en dan heb je 3 kleine dames, die gisteravond voor het slapen dizzy nog hadden geknuffeld...
waar is ze...?
Voorzichtig hebben we uitgelegt dat ze heel ziek was geworden ineens, en nu dus overleden was. En omdat het snel was gegaan, ze geen pijn heeft gehad..
nou huilen, zegt mijn oudste, mag ik dan een foto mee naar school, tuurlijk.!
de middelste zou haar riempje mee.
op school alles uitgelegt.

maar in alles mis je haar zo, geen gespring bij eten, geen slenternde voetjes, geen gesnurk, geen gebedel bij de kinderstoel..

mijn lieve dizzy, zwaar verwaarloosd kwam je binnen in ons gezin.
Je 1e baasje zag je als een hebbe ding, wat na 14 dagen niet intresant was.
bij ons heb je 5 jaar je paradijsje gehad. van knuffelen, tot pleeg mama zijn voor de kittens,van rauwvlees tot stiekem die chocopasta kosten van levia..
mijn lieve kleine hangbuik zwijn.
ik mis je.. en zal je nooit vergeten!
Er is er maar 1 van jou soort!

12-05-2011, 22:40	#1
RiverDeep Junior Member Join Date: May 2011 Location: dronten Posts: 10	Dizzy is er niet meer.... tja, moet ff kwijt hoor.. Mijn kleine hangbuikzwijntje is er niet meer. Gisteravond gingen we met de honden lopen. En de hele dag was er niks raars... met lopen ging dizzy ineens stil staan, en wou niet veder meer, leek ook wel of ze niet kon.. haar pootjes stonden stijf.. ik heb haar naar huis getild. En als vpk hoorde ik dat haar adem haling niet klopte. te oppervlakkig, met snurkgeluid. wij noemen dat gasping. En haar buik werd heel dik! Gelijk de DA gebelt. Want ze ging er bij liggen en reageerde nauwlijks nog. Inpakken en wegwezen, ben er binnen 15 min zei de DA. Vriendin gebelt, die paste ff op de kinderen die boven sliepen.. in de auto ging ze steeds meer raar ademen... aangekomen, was de Da 10sec na ons er ook (dus vanaf het wandelen tot DA was 20 min) Ze word op tafel gezet.. Hij kijkt en zegt.. haar hart gaat echt veeeeeeel te snel, oh,nee.. ze heeft een tumor bij de milt, en die is stuk.. ik stond te janken(nu nog) als een klein meisje.. want ze zakte zo ineen. trok wit weg, en deed 3 stuipen en dat was het.. weg was mijn kleine meid.. mijn gekke clown. mijn zwabber.. De da zei dat we niks hadden kunnen doen, want niemand had dit gezien.. die hele tumor niet, en dizzy had niks anders gedaan. Dus terug naar huis zonder hond.(wij hebben geen plekje waar ze heen kon). En daar zat modo, te kijken.. waar is ze??? de hele nacht heeft hij t op t janken gezet.... incl ik... ja en dan heb je 3 kleine dames, die gisteravond voor het slapen dizzy nog hadden geknuffeld... waar is ze...? Voorzichtig hebben we uitgelegt dat ze heel ziek was geworden ineens, en nu dus overleden was. En omdat het snel was gegaan, ze geen pijn heeft gehad.. nou huilen, zegt mijn oudste, mag ik dan een foto mee naar school, tuurlijk.! de middelste zou haar riempje mee. op school alles uitgelegt. maar in alles mis je haar zo, geen gespring bij eten, geen slenternde voetjes, geen gesnurk, geen gebedel bij de kinderstoel.. mijn lieve dizzy, zwaar verwaarloosd kwam je binnen in ons gezin. Je 1e baasje zag je als een hebbe ding, wat na 14 dagen niet intresant was. bij ons heb je 5 jaar je paradijsje gehad. van knuffelen, tot pleeg mama zijn voor de kittens,van rauwvlees tot stiekem die chocopasta kosten van levia.. mijn lieve kleine hangbuik zwijn. ik mis je.. en zal je nooit vergeten! Er is er maar 1 van jou soort!