Certificering van fokkers dreigt te mislukken

[wolfwoman-stefanie]

Deze mail kreeg ik zojuist binnen,
omdat de rasver. voor tsjechen hierover ook al een vergadering heeft gehad,
lijkt het me ook interessant voor jullie:

03 november 2008
Beste hondenvrienden,
Hierbij de nieuwsbrief nummer 68.
Certificering voor fokkers dreigt te mislukken……………
Webmaster
Kynologenvakbond

CERTIFICERING VAN FOKKERS DREIGT TE MISLUKKEN
De certificering van fokkers die het “Honden en Katten besluit” op termijn zou moeten vervangen, dreigt te mislukken.
De redenen zijn de hoge kosten, het gebrek aan creativiteit en het geruzie tussen de belanghebbende partijen.
Met het huidige systeem kan alleen de professionele sector de kosten dragen die vastzitten aan het certificeren.
Deze professionele fokkers zijn vaak pensions en fokkers met tientallen nesten per jaar.
Voor de hobbymatige fokkers is certificering financieel niet haalbaar.
Dit is niet zonder gevolgen omdat de meeste honden in Nederland gefokt worden door hobbymatige fokkers.
Het is nu derhalve, op financiële gronden, niet voor alle bonafide fokkers mogelijk zich middels certificering te onderscheiden van “slechtere fokkers’’ of “broodfokkers” wat tot gevolg heeft dat ze ook niet allemaal als bonafide herkend zullen worden door de toekomstige puppykopers.
Een grote tegenslag en een gemiste kans voor de Nederlandse kynologie.

Te duur
Het bedrijfsleven kan niet meer zonder certificeringen en
daarvoor wordt veel geld betaald. De hoge kosten bij
bedrijfsmatige certificeringen worden veroorzaakt door een
gelaagd systeem dat onafhankelijkheid garandeert. Een
zogenaamd Certificerende Instelling (CI) doet de
certificering van een bedrijf. Deze CI doet controlebezoeken
(zogenaamde audits). De CI is verantwoording schuldig aan
een zogenaamde Raad van Accreditatie. Al deze instanties
hebben mensen in dienst en kosten geld. Zonder
aanpassingen van het Nederlandse certificeringsysteem
kost een certificering, naar schatting, minimaal duizend
euro per jaar. Vanzelfsprekend is dit voor een doorsnee
fokker niet op te brengen, dus stelde het ministerie van
Landbouw Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) een commissie
van belanghebbenden in om het probleem op te lossen. De
commissie moest een betaalbaar systeem ontwikkelen voor
zowel de professionele als de hobbymatige hondenfokkerij.
In de commissie zitten onder andere vertegenwoordigers van het Dibevo, De Vereniging Beroepsmatige Kennelhouders, en de Raad van Beheer,
bijna allemaal commercieel belanghebbenden met vaak tegenstrijdige belangen. Wonderbaarlijk genoeg werden non-profit
belangenorganisaties voor de hobbymatige fokkers,
die het overgrote deel van de honden in Nederland voortbrengt, geweigerd. Ondanks deze opmerkelijke samenstelling
van de commissie hebben veel organisaties, waaronder de Kynologenvakbond Nederland
(KVN) achter de schermen meegewerkt indien hen raad werd gevraagd.
Dit vooral omdat een certificering zowel een dierlijk als menselijk welzijnsbelang dient daar een certificering een mogelijkheid biedt om de ‘slechte’ en ‘goede’ fokker te onderscheiden.
Recent kwam de commissie na anderhalf jaar ‘vergaderen’ met een opmerkelijke conclusie. Het Nederlandse certificeringssysteem is te duur.

Niet-duur en toch goed voor de kynologie
Niet alleen het gebrek aan creativiteit maar ook het geruzie tussen partijen in de commissie via de media, was veel non-profit organisaties een doorn in het oog.
Vanwege het grote belang voor de Nederlandse Kynologie, is de KVN certificeringexperts gaan verzoeken een betaalbaar systeem voor de hondenfokkerij op te zetten.
Bijzonder genoeg zaten er niet van zulke certificeringexperts in de LNV commissie.
De experts hebben op verzoek van de KVN een model ontwikkeld dat simpel is en niet meer kost dan 50 a 60 euro per jaar.
Het is een al reeds bestaand systeem dat wij allen kennen.
Het is een soort APK systeem dat voor auto’s ontwikkeld is maar toegepast wordt op fokkers.
Om onafhankelijkheid te garanderen moet de certificering onder controle staan van een ministerie zoals de LNV.
Dit kost niet veel tijd en geld want net als bij de APK hoeven
slechts alleen een beheerder en auditor (controleur) betaald te worden. De beheerder controleert de binnengekomen administratie en database.
De fokker vraagt de certificering aan waarna er een auditor op bezoek komt.
Deze auditor is een onafhankelijk iemand die hiervoor een opleiding heeft gehad en per audit (certificeringbezoek) betaald krijgt.
Er wordt gewerkt met een checklist per diersoort die eventueel nog weer onderverdeeld kan worden in sublijsten (bijvoorbeeld per rasgroep).
Het gaat hier om het daadwerkelijk vastleggen van omstandigheden waaronder de dieren gefokt en gehouden worden en de controle daarop. De bevindingen van de auditor worden zo mogelijk direct (beveiligd) digitaal verstuurd naar de administratie en leiden
tot het toe zenden van het certificaat.
Bij een te grote afwijking kan de fokker besluiten tot het aanvragen van een herkeuring. De audits worden jaarlijks herhaald. Als mensen
een pup willen aanschaffen moet via een openbaar toegankelijke site te zien zijn of de fokker is gecertificeerd of niet.
Door de openbaar toegankelijkheid zal de markt zelf gaan vragen om gecertificeerde fokkers.
Iets is beter dan niets
Alle details van het voorgestelde systeem kunnen natuurlijk niet in een kort artikel worden samengevat.
Het systeem is niet alleen eenvoudig maar ook flexibel omdat de
checklist van de auditor kan worden uitgebreid bij nieuwe inzichten.
Ook is het systeem toepasbaar op andere diersoorten.
Het meest belangrijke is natuurlijk dat het systeem voor eigenlijk alle bonafide fokkers betaalbaar is en daarmee hen een mogelijkheid biedt
om zich te onderscheiden van de ‘slechte fokkers’.
Nu maar wachten of het LNV de commissie van belanghebbenden laat
‘ uitvergaderen’ of dat in deze tijd waarin dierenwelzijn hoog op de politiek agenda staat de LNV open staat voor vernieuwing.
Iets is in ieder geval beter dan niets als het gaat om dierenwelzijn.