Nauka zostawania samemu w domu

[jaskier]

Jest jeszcze jedna rzecz, o której warto pamiętać. Nie zawsze pies w klatce piszczy dlatego, że tęskni lub jest mu źle samemu. Czasem zwyczajnie potrzebuje toalety No, chyba, że toaletę robi sobie w klatce

[maillevin]

Originally Posted by jaskier

Jest jeszcze jedna rzecz, o której warto pamiętać. Nie zawsze pies w klatce piszczy dlatego, że tęskni lub jest mu źle samemu. Czasem zwyczajnie potrzebuje toalety No, chyba, że toaletę robi sobie w klatce

Ja z klatki zrezygnowałam. Myślę, żeby kiedyś znów do tego wrócić, ale na pewno nie do tych standardowych klatek, tylko bardziej czegoś na kształt transportera lotniczego. Co do sikania - Sahir ZAWSZE sika jak jest sam w ciągu pierwszych 3 minut. Może siedzieć w pokoju sam i jest ok jeśli jestem w domu, no czasem popiszczy, ale jeśli usłyszy, że wychodzę sika praktycznie natychmiast (wiem, bo mam kamerę w jego pokoju, co przy okazji pozwoliło mi go nauczyć leżenia kiedy jest tam sam). No i do tego też wylewa wodę z miski.
Ja się w ogóle zastanawiam, czy tak odradzane zostawianie psa powyżej granicy paniki, po jakimś czasie nie zaowocowałoby nauczeniem się przez niego, że jednak zostaje i że jest ok. Teza jest taka, że to pogłębia lęk, ale gdyby zostawał codziennie, przez ileś godzin może jednak popadłby w rutynę?

[jaskier]

Originally Posted by maillevin

Co do sikania - Sahir ZAWSZE sika jak jest sam w ciągu pierwszych 3 minut. Może siedzieć w pokoju sam i jest ok jeśli jestem w domu, no czasem popiszczy, ale jeśli usłyszy, że wychodzę sika praktycznie natychmiast (wiem, bo mam kamerę w jego pokoju, co przy okazji pozwoliło mi go nauczyć leżenia kiedy jest tam sam). No i do tego też wylewa wodę z miski.

W sumie napisałem to pod wpływem dzisiejszej sytuacji - pies był godzinę po spacerze, zamknąłem go w klatce 10 minut przed swoim wyjściem. Zaczął piszczeć - o co chodzi? Zwykle nie piszczy, kiedy jestem w domu. Regres?. Przed wyjściem jednak zdecydowałem się wyprowadzić go jeszcze raz i proszę: jedyneczka i dwójeczka. Po powrocie od razu położył się spać. A więc sygnał, jaki pies wysyłał nie był taki, że mam go nie zostawiać samego, tylko taki, że "sikuuuuu!"

Originally Posted by maillevin

Ja się w ogóle zastanawiam, czy tak odradzane zostawianie psa powyżej granicy paniki, po jakimś czasie nie zaowocowałoby nauczeniem się przez niego, że jednak zostaje i że jest ok. Teza jest taka, że to pogłębia lęk, ale gdyby zostawał codziennie, przez ileś godzin może jednak popadłby w rutynę?

To pewnie zależy od psa. U nas pierwszy sukces był właśnie po terapii szokowej. Ale potem było jeszcze dużo czasu i ćwiczeń, zarówno pozorowanych, jak i realnych sytuacji, kiedy pies zostawał na jakiś czas sam. Chyba grunt to nie robić z tego zostawania i psiego żalu wielkiego halo. Nastawić się tak, że pies swoje musi wypłakać, a potem mu przejdzie - jak z dzieckiem. W miarę dorastania przyzwyczaja się do sytuacji.

[maillevin]

Originally Posted by jaskier

To pewnie zależy od psa. U nas pierwszy sukces był właśnie po terapii szokowej. Ale potem było jeszcze dużo czasu i ćwiczeń, zarówno pozorowanych, jak i realnych sytuacji, kiedy pies zostawał na jakiś czas sam. Chyba grunt to nie robić z tego zostawania i psiego żalu wielkiego halo. Nastawić się tak, że pies swoje musi wypłakać, a potem mu przejdzie - jak z dzieckiem. W miarę dorastania przyzwyczaja się do sytuacji.

Pewnie tak. Ja bym była zadowolona gdyby przestał sikać, on jak siedzi sam nie wyje, nie niszczy jakoś wybitnie (ale może też dlatego, że nie ma już za bardzo co - obgryzanie szafek jakoś mu się nie widzi), jedyne co robi to skacze na drzwi i okna ale i to coraz mniej, więc jakieś tam postępy są. Najgorsze jest to, że jak on nasika i wlezie w to łapami a później skacze po ścianach to oczywiście całe są umazane i zmyć tego się już po prostu nie da. Pokój pod tym względem zdemolowany zupełnie i do gruntownego remontu. Swego czasu wydrapał dziurę w ścianie i wyrwał włącznik do światła. Nie umrę jeśli już nigdy nie odzyskam tego pokoju, ale nie powiem też, że bym nie chciała.