Wychowanie szczeniaka: warczenie przy misce i oddawanie kosci

[Gaga]

Originally Posted by Grin

S Dobrze że wyluzowałeś trochę z tym podejściem "mój pies nie będzie wchodził mi na głowę".
Jasne, że tak musi być, ale z wilczakiem osiąga się to trochę inną drogą, zwłaszcza jeśli mówimy o szczeniaku.
Powodzenia.

Ta Pani jak już wpadnie i coś napisze, to zasługuje na wódkę
(opcjonalnie może być wielka bomboniera)


Tak się zastanawiałam, że może nadchodzą czasy, gdy znów bezkarnie będzie można pisać o tych schodach na poczatku drogi z wilczakiem? Bo chyba warto? Mamy już całkiem sporo dorosłych wilczaków, kilka doświadczeń, którymi warto się podzielić. I do diabła z tym, czy ten "nasz" da sie wykreować na super-duper-multi-srulti . O wiele ważniejsze przecież jest to, że mamy fantastycznego PRZYJACIELA, z którym możemy iść wszędzie i zawsze cieszyć się jego obecnością (z wzajemnością).
Ja zawsze o ogromną ochotą oglądam foty rozbawionej i uchachanej Lorki, dzielnie wędrującego w ekipie Łowcy, fruwającej Kalinki, niańki Unki - bo tam widać że wszystko jest RAZEM, dla wspólnej radochy. I tam jest prawda o wilczakach

Ha, "wilczaki uczą pokory"! Zdaje się, że Gaga lubi o tym przypominać

Kiedyś to wymyśliłam, jeden z rozsądniejszych pomysłów w moim zyciu

[Rona]

Originally Posted by Gaga

Kiedyś to wymyśliłam, jeden z rozsądniejszych pomysłów w moim zyciu

No popatrz, a ja byłam pewna, że to moje powiedzenie O ile dobrze pamiętam, to nawet kiedyś mi go gratulowałaś...

Ale spoko, nie przywiązuję się do własnych cytatów i chętnie oddam autorstwo . W sumie to i tak banał, do którego wcześniej lub później dochodzi prawie każdy normalny właściciel wilczaka.

[Gaga]

Originally Posted by Rona

No popatrz, a ja byłam pewna, że to moje powiedzenie O ile dobrze pamiętam, to nawet kiedyś mi go gratulowałaś...

Hmm...w takim razie, z nagła dopadła mnie wybiórcza amnezja
Ale nic to, w myśl Twojego hasła "wszystkie wilczaki są nasze" - pro publico bono. (tantiemy też)

W sumie to i tak banał, do którego wcześniej lub później dochodzi prawie każdy normalny właściciel wilczaka.

ano, truizm wręcz...

[Witek]

Originally Posted by Rona

No popatrz, a ja byłam pewna, że to moje powiedzenie O ile dobrze pamiętam, to nawet kiedyś mi go gratulowałaś...

Ale spoko, nie przywiązuję się do własnych cytatów i chętnie oddam autorstwo . W sumie to i tak banał, do którego wcześniej lub później dochodzi prawie każdy normalny właściciel wilczaka.

Odkąd znam Romę przy każdej rozmowie słyszę to powiedzonko Obecnie jeszcze została dodana wersja "dzieci uczą pokory"

[Gaga]

Originally Posted by trunksia&witgor

Odkąd znam Romę przy każdej rozmowie słyszę to powiedzonko Obecnie jeszcze została dodana wersja "dzieci uczą pokory"

Jako rzekłam - luzik, nie będę sięgać do archiwum skype'a z czasów szczenięcych Lorki. Nie raz miałam już satysfakcję (taką całkiem osobistą) gdy moje jakieś pomysły (a czasem i wymysły) zaczynały żyć własnym życiem. Jeszcze parę ich wymyślę, mój potencjał na tym jednym się nie kończy Bierzcie i wychowujcie jak swoje, ino kochajcie te dzieci

[Rona]

Originally Posted by Gaga

Jako rzekłam - luzik, nie będę sięgać do archiwum skype'a z czasów szczenięcych Lorki.

To powiedzonko sięga znacznie starszych czasów niż szczenięctwo Lorki Chyba egzaminu PT któregoś z wilczaków, ale nie pamiętam już którego Grzebać po WD też nie mam zamiaru, bo i po co

Obecnie jeszcze została dodana wersja "dzieci uczą pokory"

A nie uczą? Dopiero wnuki dają wytchnienie, bo uczą pokory swoich rodziców, a nie dziadków

Jeśli chodzi o wychowanie wilczaka - ich empatia, spostrzegawczość i pamięć są tak duże, że w mig łapią o co chodzi, tylko nie zawsze chcą się dostosować... ale zapewniam Cię, że kiedy właściciel naprawdę wścieknie się na wilczaka, to bury i tak o tym wie, nawet kiedy człowiek ani słowa nie powie i palcem nie kiwnie .

[Gaga]

Originally Posted by Rona

To powiedzonko sięga znacznie starszych czasów niż szczenięctwo Lorki Chyba egzaminu PT któregoś z wilczaków, ale nie pamiętam już którego Grzebać po WD też nie mam zamiaru, bo i po co

Dobrze więc, jako dziecko (dawno temu) z dobrego domu, nauczone szacunku do starszych - poddaję się, oddaję pokłon, hołd i należne wyrazy....
(bez złośliwości, ironii i takich tam, całkiem poważnie - "znaj proporcją, mocium panie")