Agresja i socjalizacja/desocjalizacja

[Psicholog]

Przy zachowaniach agresywnych kluczem do suksesu jest działanie podprogowe. Czyli wprowadznie technik tuż przed przekroczeniem progu agresji. Wymaga to perfekcyjnej umiejętności "czytania" psa. Tak więc na początek "nie w jaki sposób, tylko w którym momencie" Natomiast przy lękach fajne efekty przynosi kontrwarunkowanie czyli kojarzenie dotychczasowej sytuacji lękowej z przyjemnością.

[GRABA]

Originally Posted by Psicholog

Natomiast przy lękach fajne efekty przynosi kontrwarunkowanie czyli kojarzenie dotychczasowej sytuacji lękowej z przyjemnością.

Możesz rozwinąć, przyda się

[Lupusek]

Originally Posted by GRABA

Możesz rozwinąć, przyda się

Podam przykład z własnego podwórka. Próbując się pozbyć u suki nadmiernego lęku przed mężczyznami, zastosowaliśmy powyższą metodę. Zostawiliśmy sukę przypiętą na lince na łące, o zmroku, gdy pies widzi najgorzej. Po krótkiej chwili, zaczął się do niej zbliżać jej przewodnik, którego uwielbiała (właściciel) - przebrany za potwora (na głowę miał narzucony koc, którego pies nie mógł rozpoznać, część koca ciągnęła się za nim, a przewodnik kuśtykał, wcześniej postarał się o zmianę swojego zapachu, żeby psi nos również trochę zmylić. Suka była sama, próbowała uciekać od tej strasznej sytuacji w jakiej się znalazła, ale nie mogła się uwolnić. Potwór pomału zbliżał się do niej, bezgłośnie. Zatrzymał się w takiej odległości, aby suka mogła sama się zbliżyć i sprawdzić potwora. Gdy tylko odrobinę zbliżyła się do niego, potwór zrzucił przebranie i okazał sie ukochanym właścicielem. Zaskoczenie, radość, szaleństwo - przeplatały się prawdopodobnie w tym momencie w przerażonym rozumku suczki. Efekt długofalowy: zwiększenie pewności siebie, odwagi i kolejne pozytywne doświadczenie w pokonywaniu lęku przed mężczyznami.

[Gaga]

Originally Posted by Psicholog

Przy zachowaniach agresywnych kluczem do suksesu jest działanie podprogowe. Czyli wprowadznie technik tuż przed przekroczeniem progu agresji. Wymaga to perfekcyjnej umiejętności "czytania" psa. Tak więc na początek "nie w jaki sposób, tylko w którym momencie"

Ja bym dodała do tego dwie rzeczy:
1. pracę nad własnymi emocjami, własnym nastawieniem. York to nie jest głupi kłębek futra ale pies, taki sam, jak nasz super-najzajefajniejszy-niemal-prawdziwy-wilk-z-lasu. Młodzież to nie debile a ludzie, wobec których pies idący z przewodnikiem NIGDY nie podejmuje samodzielnych decyzji np.ataku. itd itp. Zapewniam, że życie z akceptującym stosunkiem do świata jest znacznie łatwiejsze Nie spotykają nas wtedy nieprzyjemne sytuacje, a w każdym razie nie za często. Mniej "nie lubimy!", więcej luzu, nasze napięcie, wrogość wobec innych, są wyczuwalne dla psa. Pooglądaj Cesara - tam jest kawa na ławę o co kaman

2. Warto wykorzystać mowę ciała wilczaka, to że nie szczeka i nie wkręca szczekaniem wszystkich dookoła. Można odejść krok na bok, wymuszając "obejście łukiem", co jest CS-em. Operowanie dystansem - kolejne narzędzie, które doskonale ułatwia życie. (spotykamy często w lesie pana z rottkiem, psy się "wystawiają" z daleka, oba idą na smycze, oba mijają się łukami po obu stronach ścieżki, przy wymianie naszych -ludzkich słów zachwytu nad tym drugim:P Chłopaki czasem sobie burczą Miło, bez stresu i negatywnych emocji )
Ale przede wszystkim trzeba być liderem, bo to lider decyduje o relacjach z "przechodniami", wszystko jedno czy ludzkimi czy psimi. Czyli jak już napisano-let's work!

[Daniel Demon]

Originally Posted by Gaga

Ja bym dodała do tego dwie rzeczy:
1. pracę nad własnymi emocjami, własnym nastawieniem. York to nie jest głupi kłębek futra ale pies, taki sam, jak nasz super-najzajefajniejszy-niemal-prawdziwy-wilk-z-lasu. Młodzież to nie debile a ludzie, wobec których pies idący z przewodnikiem NIGDY nie podejmuje samodzielnych decyzji np.ataku. itd itp. Zapewniam, że życie z akceptującym stosunkiem do świata jest znacznie łatwiejsze Nie spotykają nas wtedy nieprzyjemne sytuacje, a w każdym razie nie za często. Mniej "nie lubimy!", więcej luzu, nasze napięcie, wrogość wobec innych, są wyczuwalne dla psa. Pooglądaj Cesara - tam jest kawa na ławę o co kaman

2. Warto wykorzystać mowę ciała wilczaka, to że nie szczeka i nie wkręca szczekaniem wszystkich dookoła. Można odejść krok na bok, wymuszając "obejście łukiem", co jest CS-em. Operowanie dystansem - kolejne narzędzie, które doskonale ułatwia życie. (spotykamy często w lesie pana z rottkiem, psy się "wystawiają" z daleka, oba idą na smycze, oba mijają się łukami po obu stronach ścieżki, przy wymianie naszych -ludzkich słów zachwytu nad tym drugim:P Chłopaki czasem sobie burczą Miło, bez stresu i negatywnych emocji )
Ale przede wszystkim trzeba być liderem, bo to lider decyduje o relacjach z "przechodniami", wszystko jedno czy ludzkimi czy psimi. Czyli jak już napisano-let's work!

Tak! Jednak nie wszyscy młodzi ludzie (gimnazjaliści) zachowują się stosownie
na zewnątrz gdzie nie ma rodziców. Starsze osoby (łysi) też często zachowują się niewłaściwie np: biedny husky. Chyba każdy zna tą historie. Zawsze jak widzę coś niewłaściwego zachowuję spokój i mówię do niego spokojnym lecz zdecydowanym głosem Nie! Nie wolno! Jednak on ma czasami klapki na oczach. Zastosuje się do zaleceń Rony i Graby.

[Gaga]

Originally Posted by Daniel Demon

(łysi) też często zachowują się niewłaściwie np: biedny husky. Chyba każdy zna tą historie.

Jestem najwidoczniej w tyle - opowiesz?

[Daniel Demon]

Naprawdę?! Biedny husky który był uwiązany za szyje, kiedy oni jechali samochodem i go w ten sposób ciągneli.

[Daniel Demon]

Czas jest popsuty na wolfdogu ! Jest aktualnie 16:52, a zegar wskazuje 16: 58

[Gaga]

Originally Posted by Daniel Demon

Naprawdę?! Biedny husky który był uwiązany za szyje, kiedy oni jechali samochodem i go w ten sposób ciągneli.

Aaaaaa, OK jakoś przeczytałam, że oni tak do Was per "biedny husky"...

p.s. sorry-nie potrafię wejść w Twoją skórę, szczerze mówiąc większość Waszych przypadków znam tylko z opowieści. Nie znaczy to, że Cheyut to chodzące dziecko-kwiat (peace, make love i te rzeczy ), ale poza wypadkami, gdy dwa samce się spotkają w wyniku czyjegoś (na ogół dwóch stron) niedopatrzenia - tak było na ostatnim wilczakowym spacerze, gdy pewien czarny ruski postanowił zawitać na "nasz" teren, a Chey poczuł się jako obrońca młodszych-reszta obywa się bez ekscesów. Wyznaję filozofię, że psy mogą sobie nawtykać, naburczeć, pokazać zęby, nastroszyć się - to ich komunikacja, ale na wyskoki, wyszarpywanie smyczy i amok nie pozwalam, bo to ja decyduję a nie pies Psicholog napisał kluczowe słowa: czas naszej reakcji, zawsze tę sekundę wcześniej zanim pies wejdzie w tryb polowania. To nasza chwila aby coś zrobić i wszystko jedno czy będzie to w tył zwrot, łuk czy przywiązanie do drzewa (mijamy często tak zabezpieczanego sznaucera). Jak przegapimy-zostaje nam szarpanie się z psem, a wtedy tracimy atut kontroli sytuacji.

[Rona]

Originally Posted by Gaga

szczerze mówiąc większość Waszych przypadków znam tylko z opowieści. (...) na wyskoki, wyszarpywanie smyczy i amok nie pozwalam,

Cóż, nie każdy jest właścicielem idealnym. Z tego co piszesz wynika, że Ty jesteś. Pozazdrościć.