Do mnie!

[Rona]

Originally Posted by Skrzat&BOW

Ksiażke kupilam kiedys na Allegro. Cenna lektura! Niesamowite jak wiele jest zbieżnosci!Warto przeczytac. Pomogla mi na przyklad zrozumiec dlaczego niektore psy reagowaly irytacvja wrecz zloscia na "zachowania powitalne" Bowka (namolne lizanie pyska, laszenie sie ), niektore psy zdawały sie w ogole nie rozumiec tej wilczej mowy....

Fakt. Są rasy które rozumieją takie namolne wilcze powitania lepiej (husky, malamut, owczarek szwajcarski) i gorzej (za dużo, aby wymieniać ). Zauważyłam też, że model powitania raz przyjęty zostaje utrwalony, tzn psy, które Lorka witała "namolnie" jako szczeniak nadal są przez nią witane w ten sposób. Znajome, ale świeżo poznane wita dużo bardziej powściągliwie...

Originally Posted by Skrzat&BOW

A propos przywolania, u nas najlepiej dziala ucieczka w drugą stronę, czesto na spacerach chowam sie i prowokuje poszukiwania, tak zeby pies caly czas byl na oriencie. Niestety tak jak u wiekszosci nie skutkuje to w 100 % jesli w gre wchodzi wesola pogon w kierunku innego psa, jednak gdy nikne z " horyzonu" zazwyczaj wraca zeby mnie odnalezc. Wtedy oczywiscie nagroda. I czasami zaciskanie zebow ))

Praca nad przywołaniem, to praca non-stop. Nigdy nie jest 100%, ale warto pracować, bo z czasem jest coraz lepiej, nawet jeśli nie widać pozytywnych zmian z dnia na dzień, tak jak nie widać, że dziecko rośnie . Ostatnio ktoś na Błoniach wyraził uznanie, że kiedy chcę założyć lub zdjąć młodej smycz albo kaganiec, przybiega bez problemu... Wydawało mi się to tak oczywiste, że dopiero wtedy uświadomiłam sobie, że jeszcze rok temu było dużo trudniejsze! Co nie znaczy, że zawsze potrafię odwołać ją od kumpla i że wraca w takim tempie jakbyśmy sobie tego życzyli Ale jest postęp i wierzę, że z czasem będzie coraz lepiej!

Jeśli będę miała wolna chwilę, opiszę sytuację, kiedy nastąpił u Lorki przełom w kwestii przywołania Bardzo śmieszna i pouczająca historia, która potwierdza, że na wilczaka trzeba znaleźć sposób

[atah]

Originally Posted by Rona

Jeśli będę miała wolna chwilę, opiszę sytuację, kiedy nastąpił u Lorki przełom w kwestii przywołania Bardzo śmieszna i pouczająca historia, która potwierdza, że na wilczaka trzeba znaleźć sposób

Dawaj historię Rona!! Na wilczaki standardowe metody szkoleniowe nie zawsze działają, więc każdy przykład skuteczności jest bardzo cenny))

[Rona]

Originally Posted by atah

Dawaj historię Rona!! Na wilczaki standardowe metody szkoleniowe nie zawsze działają, więc każdy przykład skuteczności jest bardzo cenny))

OK.
Jeśli chodzi o wzbudzanie motywacji do przybiegania na wezwanie, sprawdziła nam się jedna metoda, właściwie zupełnie przypadkowa i chyba trudna do zastosowania w warunkach kontrolowanych: wakacje spędzaliśmy w ubiegłym roku na całkowitym odludziu, gdzie nocą wyją wilki, a w dzień nad głową krążą orły i co chwilę sarenki przebiegają drogę….

Znajomi zaprosili nas na ognisko, na które wcześniej musieliśmy dojść z młodą kilka kilometrów. Po drodze jak co dzień, ćwiczyliśmy przywołanie raz z lepszym, a raz gorszym skutkiem. Kiedy doszliśmy do ludzkich siedzib udało nam się sucz zwabić i ostatnie dwa/trzy km przeszła na smyczy. Tak się złożyło, że w czasie ogniska zaczął padać deszcz, więc ok. 15 osób schroniło się w namiocie 2x3m. Było głośno i wesoło, znajomi i nieznajomi ludzie, dzieciaki… Lorka była głaskana i skarmiana, oglądała tańce i słuchała łemkowskich przyśpiewek, ale w takim tłoku, że ogon, którego bynajmniej nie podkulała, wystawał w tym czasie na zewnątrz namiotu i mókł! Powrót do domku w egipskich ciemnościach i strugach deszczu na pace gazika (rocznik 67!) po bardzo wyboistej drodze i przez rwące potoki był dość emocjonujący, ale w myśl zasady "tam pies, gdzie stado jego" Lorka cierpliwie zniosła wszelkie niewygody. Innymi słowy: dobry socjał, choć niekoniecznie przyjemny. Gdyby nie padało, byłoby to jedna z kilku imprez w których brała z nami udział i które jej się bardzo podobały!

Najciekawsze było jednak, że w swoim psim rozumku musiała skojarzyć, iż po tym jak nie przybiegła natychmiast na gwizdek została zabrana 'w gości', gdzie musiała grzecznie czekać i moknąć, a potem jeszcze trochę się stresować, więc przez kilka kolejnych dni meldowała się w podskokach na każde przywołanie jak świetnie wyszkolony ONek! Niestety, nie udało się tak wysokiej motywacji zachować na stałe, ale to był ewidentny przełom - od tego czasu przywołanie mamy zdecydowanie lepsze, choć nadal nie idealne