Zima - a przygotowania przed nią

[Rona]

Originally Posted by shaluka

Gaga to juz 15 ? WoW! Gratulacje

Wełna nijak nie pasuje na prezent rocznicowy, bo 15-ta - to rocznica kryształowa Ewentualnie może sie przydać na kołderki do ochrony kryształów, które dostaniecie, a którymi Chey będzie się "bawił"

Przy okazji przypominam uprzejmie, że pomysł na cieplutkie kołdry z gremplowanej wilczakowej sierści, to patent Margo i mój!

[Gaga]

Shaluka- teraz to 10 sie zbliza.. ale zanim ja zbiore odpowiednia ilosc welny na sweterek to tak z 5 lat trzeba liczyc )
Wszem autorom pomyslow obiecuje, ze sweterek zaopatrzony bedzie w metke z nickami autorow pomyslu robienia roznorakich utensyliow z wilczakowej welny :P

[shaluka]

Joanna, kolderki i moze wasze ,ale sweterki,szaliczki,hapeczki (czapeczki) - moj

Gaga jak siersci brak to daj znac,wystarczy ze Balusia "malutkiego" Przeczesze raz na wiosne( nie mowie o calej wylince) i juz bedzie az nad to

A co do krysztalkow,to przeciez mozna zawsze odpowiednio taka sierstke uformowac ,zabezpieczyc,stopic i zrobic piekna figurke - ach siedzialo sie w tych pracowaniach i robilo rozne posmylowe rzeczy

P.S. Dziesięc to tez nie malo

[Agnieszka]

Moja babcia robiła keidyś skarpety z psiej sierści . Miała takiego puchacza, Finka (jakiś taki podhalan), z którego wyłaziło podobno ekstra mnóstwo sierści.
Gdzieś takie skarpetki chyba jeszcze nawet mam.

[Sariel]

W Bielsku, może nie całym ale u nas tak jest już ponad 50cm śniegu, zapanowało tzw psie białe szaleństwo.

Myślę, że to dobre warunki do ćwiczenia długiego kroku, coś jak biegi w wysokiej trawie

a i tropy wszelkiej zwierzyny są widoczne!!!

[Gaga]

Alez Wam dobrze A my łapiemy poslizgi w błocie. nawet jak cos biale leci z gory to i tak zmienia postac

[Fori]

Originally Posted by Gaga

Alez Wam dobrze A my łapiemy poslizgi w błocie. nawet jak cos biale leci z gory to i tak zmienia postac

Wcale nie tak dobrze, oj niedobrze, wczoraj 45km z Krakowa pokonywałam "tylko" 4,5godziny. Bo to białe nie tylko leciało z góry ale i dolatywało na sam dół, a leciało go tak dużo że już po chwili nie było wiadomo gdzie jest droga a gdzie pobocze i tylko miejscami widać było trop poprzedniego samochodu. A jak po trzech godzinach oczom moim ukazały się odśnieżarki - i to dwie od razu - nie wiedziałam czy śmiać się czy płakać, bo jechały w przeciwnym niż my z Forasem kierunku

Ale za to dzisiaj - brodząc w śniegu po kolana zrobiliśmy długi, powolny spacerek do pracy. Forasek postanowił zakopywać się w zaspach, ryć tunele w śniegu spod którego wystawał tylko jego zadarty ogon, wchodzić pod ośnieżone krzaki żeby te białe czapy spadały na niego. Bawił się przednio i teraz odpoczywa zmęczony szaleństwem a po pracy czeka nas ta sama droga powrotna i kolejne psie fikołki w tym białym co to nadal dolatuje na dół......