Nauka zostawania samemu w domu

[makota]

Originally Posted by fraxinia

My mamy model wilczak + inny pies i nigdy nie mieliśmy problemów z zostawianiem psów samych w domu lub w ogrodzie. ŻADNYCH zniszczeń, wycia, demolki, prób ucieczki NIGDY nie odnotowaliśmy. Psy zostają same dość rzadko (1-2 razy w tygodniu) i nieregularnie, nie dłużej niż 5 godzin. Nie były tego uczone, ani przyzwyczajane. Nie mamy klatek, bud, ani nawet kojca. Zmykam więc z tego wątku, bo nic tu nie pomogę. Nie wiem tylko czy panująca u nas sielanka to zasługa innego psa, czy wyjątkowy charakter Ulvarka.

Ech, mnie się marzy, żeby młody był w stanie zostać w przyszłości czasem na podwórku z innymi psami pod moją nieobecność, ale niestety mam świadomość, że to marzenie może się nigdy nie ziścić

Inne psy są... ale czy to pomoże to się dopiero okaże.

Póki co jesteśmy na etapie siedzenia w zamkniętej klateczce z pysznościami w naszej obecności + krótkie wyjścia. Mamy dylemat, czy stosować terapię szokową, czy lepiej nie fundować młodemu przykrych przeżyć w klatce i bardzo powolutku go do niej przyzwyczajać - no ale z tego co widzę, to każdy pies jest inny. Dla jednego będzie to świetna metoda, inny nabawi się lęków... póki co raz zdarzyło się, że został z moimi rodzicami "sam". Co prawda rodzice byli uprzedzeni, że na panikę mają absolutnie nie zwracać uwagi, ale nie wiem, czy mimo wszystko nie zrobili czegoś źle (choćby patrzyli). Panika była ponoć godna dzikiego zwierzęcia...
Staramy się jak najczęściej kręcić po domu, żeby oswoić go z zamykaniem drzwi, bo młodego stresuje nawet kiedy jedno z nas wychodzi z pokoju.
Czasem zostaje z drugą osobą super, innym razem wpada w panikę i próbuje wydrapać się przez drzwi...
Najbliższe miesiące zapowiadają się ciekawie