Quote:
Originally Posted by Gaga
Nie jestem przeciwnikiem testu na bonitacji, podobnie jak z każdym innym zachowaniem wyznaję zasadę: masz to, co chcesz i co sobie wychowasz.
Ja postawiłam na mega bezpieczeństwo, socjal i jakoś nie planuję zakagańcować psa. Żyję wśród ludzi, mijamy codziennie dziesiątki dorosłych, dzieci itp i chcę być pewna, że pies nie ma pomysłów wobec przechodniów.
|
Zgadzam się z tym w 100%. Nasza trenerka zawsze powtarza, że w budowaniu dobrej relacji z psem najważniejsze jest nie wysyłanie mu sprzecznych sygnałów. Jeśli od początku przekonuję sukę, że ludzie są albo fajni, albo neutralni to wystawianie jej potem na sesje z panem skaczącym bynajmniej nie specjalnie przyjaźnie wokół niej z kijem - byłoby wg mnie robieniem jej 'wody z mózgu'. Co innego jeśli pies jest szkolony do obrony i wie, że to skakanie jest 'rytualne'... Prawdę mówiąc nie sądzę, że takie doświadczenie zrobiło burej jakąś krzywdę, albo zwichrowało jej charakter, (znając ją i tak chciałaby 'ukochać' pozoranta
), chodzi mi raczej o problem łatwości z jaką wilczaki tworzą stereotypy... Kilka dni temu Lorka podbiegła do obcej dziewczyny przechodzącej przez Błonia i serdecznie się z nią przywitała (na szczęście bez skakania, uff
), choć jest całkiem 'znieczulona' (jak mówi Grin) na ludzi spacerujących po Błoniach. Tym razem było inaczej, bo dziewczyna miała identyczną kurtkę jak przyjaciółka Halszki i była do niej bardzo podobna - nawet przez chwilę myślałam, że Lorka pobiegła witać się z Agatą.
Lorka na pewno ich nie pomyliła (nos!) - raczej uznała, że ciemnowłose dziewczyny o wzroście 155 w zielonych kurtkach z szarym futerkiem należą do grupy osób, które trzeba witać.
Tak samo serdecznie wita na ulicy właścicieli swych psich kumpli nawet kiedy idą bez psów.
Zgadzam się z Gagą i Bożeną w tym sensie, że każdy właściciel wychowuje sobie psa zgodnie ze swoimi priorytetami, warunkami w których mieszka i sam decyduje które zachowania/reakcje psa wzmacniać, a które wyciszać. Jeden właściciel na przykład nie ma oporów, żeby trzymać swojego psa przez kilkanaście godzin w klatce, dla innego byłoby to nie do pomyślenia. Jeden puszcza psa bez linki wyłącznie na terenie zamkniętym, inny - w miejscach publicznych, itd. itp. Więc autorytarne twierdzenie, że coś może lub nie może zaszkodzić, że jest dobre lub złe uważam za wysoce ryzykowne, bo każdy pies jest inny i każdy z właścicieli żyje w innych warunkach.
Skoro Daiva i Deima, tak gorąco namawiacie na bonitację, rozumiem że jesteście gotowe ponieść koszty ewentualnych mandatów i odszkodowań jeśli po bonitacji Lorka, Łowca czy inny pies który często biega luzem w miejscach publicznych zechciałby powtórzyć tę 'fajną zabawę' z jakimiś obcym panem w grubej kurtce przechodzącym z kijem w ręce przez Błonia czy Muchowiec?
Czy też potem napiszecie, że "łatwo obwiniać" bonitację, a pies ma skądinąd nieciekawy charakter...
Druga sprawa to sama bonitacja. Gdyby faktycznie był to rzetelny przegląd, to może warto byłoby nawet zaryzykować... Ale moim zdaniem wystarczy porównać jakie psy mają to samo P, żeby mimo najszczerszych chęci nie móc traktować bonitacji poważnie.
Skoro psu na papierku 'ubywa' 2 cm w ciągu roku między przeglądem młodych a bonitacją, skoro pies o wielkości 59/60 cm dostaje kod P65 u zaprzyjaźnionej sędziny, skoro limfatyczna molosowata suka, która na wystawach kładzie się na ringu ze strachu dostaje kod P1, a pięknie zbudowana, proporcjonalna, o super charakterze dostaje P3, bo braknie jej 0,2 cm do wzorca przy wyliczaniu formatów, to o czym tu w ogóle mówimy...???
Reasumując: na szczęście bonitacja nie jest obowiązkowa i tego się trzymajmy...
