Ik hoef me niet te verantwoorden hoor... (en toch doe ik het).
Ik werk fulltime, ik ben zwanger, ik studeer, ik ben 2 weken heel zwaar ziek geweest en ik ben het soms beu om steeds mails te moeten beantwoorden over zeer relatieve zaken als 'hoe komt het dan de resultaten van sommige mensen al online staan en die van mij nog niet?'.
Sorry hoor, maar iedereen heeft een limiet aan zijn draagkracht en die van mij is inmiddels bereikt. Ik vind de manier (ondertoon) waarop veel mails geschreven zijn ook alles behalve...
En daarboven krijg ik zelden of nooit zelf een antwoord op mails, vooral van diegenen die het luidst roepen dat ik mijn mails niet beantwoord.
Ik kan jullie verzekeren: mails niet beantwoorden is absoluut niets voor mij, dus als je geen antwoord krijgt mag je er van uit gaan dat ik het OF onvoorstelbaar druk heb OF halfdood ben. Beiden waren de laatste maand het geval, dus mijn excuses voor het niet beantwoorden van mails.
Over alles valt te klagen, dus voel jullie vrij.
Ik ben inmiddels op een punt in mijn leven gekomen dat ik minder belangrijke dingen kan relativeren. Probeer het eens: scheelt een hoop kopzorgen en onnodig opwinden.
Groetjes,
Liesbeth
__________________
Tsjechoslowaakse Wolfhonden van Hagia Sophia' www.wolfdog.be
|