Ja mysle, ze czas zacząć robić z siebie idiotę. Ludzie patrzą na to trochę dziwnie ale się szybko sąsiedzi przyzwyczają. Ja zawsze w takich przypadkach zmieniałem totalnie tonacje głosowe na taką smieszną wesołą i zaczynałem szczeniaka przywoływać kucając, klepiąc się po kolanach . Zawsze działało. To jest fakt, ze szczeniak idąć bez smyczy bardziej sie pilnuje bo tak sądze smycza jest przedłużeniem jego granicy bezpieczeństwa. Ja miałem taką możliwosć i chodziłem z nim bez smyczy od samego praktycznie początku. Do miasta chodziliśmy tylko na smyczy i wtedy zawsze był opór. Nigdy nie brałem go wtedy na ręce choć czasami zaczynał już udawać, ze pada, ze łapa boli, ze nie ma siły.
Co do spacerów to od samego poczatku mieliśmy zasade, ze to ja wychodze z psem na spacer, ja decyduje o jego końcu i to ja decyduje co na tym spacerze robimy.
Zawsze pies musiał isć tam gdzie ja chce i jeśli nie chciał to zostawał. Nie powiem, ze kilkakrotnie jako szczeniak zwiał mi na spacerze i ja nie robiłem z tego tragedi. Szedłem do domu i psa zostawiałem i zawsze bardzo szybko był przy mnie.
Raz go zostawiłem na zupełnie obcym terenie i odjechałem. Byliśmy na spacerze w parku chorzowskim. Pies po 3 godzinach spacerów wieczornych stwierdził, że nie wraca do domu bo jest super. Było już około 23 więc nie miałem ochoty na zabawe. Przywołanie zostało zignorowane i pies sobie poszedł dalej biegać. Nie reagował na nic i jak chciałem do niego podejśc by go zapiąć na smycz to zaczoł się bawić w najlepsze. Ja wsiadłem do samochodu i odjechałem kilkaset metrów. Miał wtedy 5 miesięcy . Znalazł mnie po jakiś 20 minutach i do tej pory nie za bardzo ma ochote na coś takiego. Często na spacerach na łąkach chowałem mu sie za krzaki czy za drzewo jak sie zawąchał i zawsze miałem go wtedy na oku. Zresztą często robimy to teraz i bawimy się w chowanego. Jak był mały to miał problemy aby mnie znaleźć teraz robi to bez problemu i zawsze bardzo sie cieszy jak mnie znajdzie.
|