Dysleksja
 

kurcze - zawsze miałam z tym problem - i nawet mam no to papier :-) mam zeskanować i wkleić?

my dopiero dorastamy i wszystkie badania przed nami - ale jak czytam tajne, jawne, ukrywanie, rozliczanie - to chyba nie wywodzi się z zaufania...

sory ale OFF bedzie - ile wiedza stare liudzi litewski jezyk to jeden z najstarszych i najtrudnejszych jezykow, ale u nas TAKEJ to choroby nie ma i takich to papierkow nie wydaja :)
to jest co? specialnosc Polski czy realne problem genetyczny?
przepraszam ze pytam ale jakos za duzo miedzy znajomych z PL maja ten to "papierek"

Ja też mam ten papierek :D Ale w necie staram się korzystać z korekcji :) No i zawsze mam czas przeczytać post przed wysłaniem- to nie dyktando :)

ale to od kogo idzie? bo ja z tym pierwszy raz spotykam sie i to w Pl. moze ktos opowie wieciej.

Za "moich czasów" papierek ten był rzadkością. Dostawało się go od specjalisty bodajże logopedii, ale po całej masie zajęć, testów i prób wyprostowania delikwenta :) Mnie się nie udało wyprostować, choć pamiętam, że poczyniłam postępy.
Obecnie wszystkie dzieci, szczególnie leniwe dostają taki papierek z urzędu po paru zajęciach u specjalisty.
Różnica między "leniwym" dysortografem a tym "prawdziwym" jest znajomość zasad ortografii. Pierwszy ich nie zna, a drugi owszem zna, ale gdy pisze "na żywca", czyli szybko jak np. przy dyktandzie czy na komunikatorze popełnia je nieustannie.

Istnieje takie zaburzenie i jest ono zaklasyfikowane przez miedzynarodową klasyfikację chorób (ICD-10) pod nazwą specyficzne trudnoci w nauce czytania i pisania...wiec nie tylko w Polsce chyba wystepuje :rock_3

a naduzywanie terminologii i zła diagnostyka to juz odrebna sprawa :lol:

ja zamieniam "d" i "g" oraz "k" i "t" jak piszę ręcznie. Zamiast np. "wolfdog" napiszę "wolfgod" i nie dlatego, że nie wiem jak to powinno być. Nie widzę też tego błędu jak czytam napisany tekst. Chodziłam wiele lat na okropne zajęcia i tuż przed testem do liceum uznali, że jestem wyleczona i papierka nie dali :evil:

Ta , takie papierki to dostała prawie połowa klasy drugiej podstawowej (szczyt głupoty) u mojego dziecka

Zauważyłam, że dyslektycy dzielą się na takich jak Ty (+Trunksia, mój rodzony syn, itd.) którzy wiedząc o swojej dysleksji, z szacunku dla mowy ojczystej starannie sprawdzają i edytują to, co piszą (chapeaux bas, bo wymaga to trochę wysiłku :)) i na takich, którzy są ze swej dysleksji bardzo dumni :p

noo, u nas za to papierkow nie daja :) w szkole masz sie uczy cie jak kazdy i koniec :) to u mnie na LT nie ma znajomych ktore mieli takie to "papierki".

jescze jedno co robi krzywde dla nas to.. KOMPUTER- z jego pomoca tez zaczynami i literki mieszac i pisowne zapominac- noo glupeje czlowiek przy pomocy techniki i tyle.

Heh :-) dla mnie zawsze byla, jest i bedzie to dosc dziwna "choroba", jako ze nigdy nie mialem trudnosci z ortografia ;-) ale prawda jest taka, ze jako narod i tak mamy maly odsetek analfabetow, dyslektykow, dysortografow czy dysgrafow, bo np w USA z tego co kiedys czytalem okolo 30% spoleczenstwa nie umie czytac albo pisac :-)

Tak jak mowisz, komputer i Internet :-) niestety spora czesc moich znajomych nie patrzy co pisze, przez co wychodza niekiedy takie szyfry, ze nawet Enigma nie dalaby rady odszyfrowac wiadomosci i ukrytego w niej sensu... ;)

A swoja drogą , co poniektórzy bardziej sprytniejsi , wiedza że takie papierki przed maturą sie bardzo przydają ;-)

nie wiem, nie znam sie :-) pamietam, ze podczas dyktanda osoby z dysleksja, czy dysortografia mialy sprawdzian rozniacy sie tylko tym, ze mialy wybrac slowo, ktore poprawnie sie pisze i jakies tam gramatyczne bzdety do tego :-)

tak ja też pamiętam te testy, w podstawówce jeszcze przeszedłem ale nic mi to nie dawało bo w tamtych czasach nikt tego nie respektował a miało nas tylko 3 na szkołę.

A dzisiaj na szczęście są inne pomoce nie trzeba nosić ze sobą słowników.

Przez sporą część podstawówki to ja chodziłam na te specjalne zajęcia :) Papierek otrzymałam dopiero w liceum, ale w sumie nie wiem czy mi się przydał jakoś szczególnie. Ja mam umysł humanistyczny i nauczyciele i tak cenili moje prace, a na niedociągnięcia ortograficzne przymykali oko nawet przed papierkiem :) Pamiętam nawet, że na próbnej maturze całą pracę napisałam o tym, że nie czytam lektur i jakie książki zamiast nich są lepsze i bardziej cenne. Dostałam chyba 4+ :D

Widać na tej Litwie to nic nie ma ani psich chorób ani ludzkich wspaniały kraj ha ha ha :D

na to wyglada :) ale mnie udalo sie :) :rock_3

Wydaje mi sie, ze najprostszy (przynajmniej dla mnie zawsze byl) sposob na pisanie bez bledow, albo przynajmniej zminimalizowanie ich ilosci to... Duzo czytac, a zwlaszcza rzeczy, ktore interesuja mlodszych wiekiem, bo wlasnie w najmlodszych latach najlatwiej ten problem zniwelowac :-) nie mowie tu o lekturach szkolnych (sam nigdy ich nie lubilem poza malymi wyjatkami ;p). Przyznam sie bez bicia, ze zawsze lubilem komiksy, moze nawet za bardzo co czesto przekladalo sie na stopnie ;-) ale rozumujac moja pokretna logika, im wiecej czytasz, tym wiecej znasz slow, tym wiecej ich rozumiesz, tym wiecej zapamietujesz, a co za tym idzie - wiesz, ze pewne slowa wygladaja "lepiej" niz ich bledne odpowiedniki (wiem, troche to pogmatwane, ale chyba wszyscy zrozumieja o co mi chodzi :) ) na przyklad ktury -> który itd ;-) Pozdrawiam

Znakomita rada, ale nie dla osób z dysleksją, tylko dla tych którzy nie znają zasad pisowni 8)

Dysleksja spowodowana jest wolniejszym przekazywaniem impulsów z oka do mózgu na skutek mikrouszkodzeń przekaźników neurologicznych (dziedzicznych lub nabytych, np. w czasie trudnego porodu - spory co do tego trwają); nie ma nic wspólnego z poziomem inteligencji, kreatywnością, czy oczytaniem osoby która na nią cierpi. Dyslektycy świetnie znają zasady pisowni, potrafią podać wyjątki, tylko naprawdę nie widzą błędów ani własnych, ani cudzych, bo kiedy obraz słowa dociera do ich mózgu, to jest już "nieaktualny" - w tym czasie mózg zajmuje się następnymi znakami. Błędy dyslektyczne są bardzo charakterystyczne i zależą od rodzaju dysleksji i od stopnia jej natężenia. Są ludzie - którzy nie zdołali przeczytać/napisać ani jednego słowa w życiu, jak np. aktorka Susan Hampshire, a pomimo tego robili znakomite kariery, dokonywali wynalazków, byli świetnymi fachowcami.

Problem w tym, że na moje wyczucie jedynie 10 do max. 30% ludzi "z zaświadczeniami" to prawdziwi dyslektycy; reszta używa papierka do tłumaczenia przyczyn niechlujnego pisania. :lol: