To i tak masz lżej, ponieważ Biesiak wyrywał sie kryć i chłopaków i dziewczyny (głównie te nieletnie), a chłopaków to nawet chętniej :twisted:

Spryciula..... :lol:
Pomyślał by kto, że o nasze zabawy z psami chodzi....:twisted:
Chcesz nas pogonić od tematu, bo nie masz czasu czytać i się wypowiadać. Jak są kolejne posty, to kusi wejść w temat, a jak cisza, to spokojnie można popracować w AutoCad-zie.....;)
Poćwicz silną wolę, a my tu jeszcze "potrukamy". :shiny
Temat tak pięknie ewoluŁuje.....
...
Ja teraz spadam -koszenie to mordęga, ale samo się nie zrobi.....
Ale Wy się nie krępujcie -w przerwie nadrobię lekturę, bo coraz bardziej pasjonująca. :lol:

.................................................. ..................................................

Anula, ostatnio usłyszałam piękne określenie na pewne "preferencje": vaginosceptyk.
Może Bies po prostu chce być "na czasie"........8) /"żeby życie miało smaczek......."/

Hahah, to chyba właśnie lepiej, że taką miłością pałał do całego świata, bez wyjątków :shiny

Rozgryzłaś mnie :lol:

To ja od razu worek pokutny powinnam włożyć , bo wczoraj wieczorem od kompa odciągnęłam :oops: Pocieszam się że Nitka i tak musiała wyjść na spacer, więc sobie sunie przy okazji nieco poszalały!

"Kółeczka szczęścia"?
Świetne określenie. Czasami mam tylko obawę, że w lesie kiedyś Beryl nie wyrobi i pieprznie w drzewo. Glebę zaliczył nie raz, kiedy "poślizg" przestał być kontrolowany. I nie pomógł czterobutowy napęd.
Oprócz tego mamy zabawę w udawaną walkę - ale nie wiem czy to najmądrzejsze pod przyszłościowym kątem. Próbuję go trzepnąć w kark jedną lub drugą ręką tak aby nie złapał mnie zębami i tak, aby zabawa nie przekroczyła pewnych granic. Pełno zmyłek, podskoków, jednym słowem szaleństwo.
Co do żarcia, to jednak obowiązują dość surowe reguły. Czeka grzecznie aż zjemy i z reguły udaje obojętność leżąc spokojnie, ale wystarczy, że ktoś wstanie od stołu, to on też jest od razu na nogach.

Zależy jak jesteś dobry, bo on z pewnością coraz szybszy i zwinniejszy, a to oznacza te kurtki wymieniane co sezon i takie tam....poszarpane rękawy:twisted:

Nie przypominam sobie abyś był u mnie gościem....skąd więc znajomość zachowania Cheya przy obiedzie?:ehmmm

Póki co jestem lepszy, ale po 5 minutach mam dosyć.

Wychodzi na to, że niektóre wilczaki jednak są takie same... Przynajmniej w niektórych zachowaniach :-))

A zdarza się Wam grać z burymi "w łapki"? U nas sucza sama inicjuje tę zabawę, gdy leży na kanapie i nagle kładzie łapę na ręce. Człowiek błyskawicznie przykrywa ręką łapkę, a ona z powrotem na górę... itd w coraz szybszym tempie, aż któreś wypada z gry. Świetnie się przy tym bawimy! :)

Znamy i kochamy :)

My też! My też!:):)

Tiaa, napięcie smyczy to nie najlepszy pomysł. Jest to wręcz hasło do ataku. Do niedawna skutkował tzw. "strzał", czyli gwałtowne szarpnięcie smyczy i natychmiastowy luz. Ale od pewnego czasu nie pomaga. Jest "strzał", luz i głowa z powrotem w wiadomym kierunku, następnych pięć i za każdym razem to samo. Da się to zwalczyć w warunkach treningowych kiedy panujesz nad otoczeniem i masz partnera, który stara się zapanować nad swoim samcem. Ale jak na wsi podlatuje urwany ze sznurka kundel i skacze z zębami, to jedynym wyjściem jest puścić burego żeby sobie sam poradził.

Pół biedy z wymianą garderoby, ale jak Beryl zaczął się tak bawić z chrześniakiem żony na spacerze (powtórzę: galop, wyskok i łaps za ramię), to momentalnie to ukróciliśmy.

Tez zesmy tak robili bo na szkoleniu nam radzili, to byl blad, teraz to odkrecamy bo szarpanie smyczy jest bez sensu, ani nie pomaga, ani nie jest komfortowe dla psa ani dla mnie, niestety po tylu miesiacach jest tak gleboko zakorzenione ze to pierwsze co przychodzi mi na mysl, dlatego walcze ze soba.
Coz szukam innej drogi by dogadac sie z Urciem, mam nadzieje ze to nad czym teraz bedziemy pracowac pomoze tez w walce z jego namietnym burczeniem. Poczekamy, zobaczymy :)

No dobór partnerów to podstawa, zdecydowanie:) U nas niby dzieci to sama rozkosz, Chey stoi i zadowolony przyjmuje głaski, ale jak dzieciaki zaczynają biegać to on by się włączył, a to już może nie być zabawne dla dzieciaczków.:evil:
Więc tego typu zabawy zostawiliśmy na użytek własnego grona. W sumie cały wic z zastopowaniem, z możliwością szybkiego przerwania tych wygłupów, co czasem nie jest łatwe, bo pies nakręcony a oczy czarne i szalone:)

Ja nadal uważam, że Beryl sprawił nam o wiele mniej problemów, niż wszystkie te, które przeczytałem zanim zaczęliśmy wspólną drogę. Byłem przygotowany na dużo więcej i nadal jestem, bo to na razie tylko 14 miesięcy. Ale mimo to nie uważam że jest to pies bezproblemowy.

Rzeczywistość jest taka, że na przestrzeni czasu, psiego przedszkola i aktualnej szkoły do której chodzimy zmieniliśmy swoje podejście do Beryla, w niektórych rzeczach na dużo bardziej restrykcyjne, a w niektórych wyluzowaliśmy, bo całkiem niepotrzebnie prowokowały napięcia. Dzisiaj jestem mądrzejszy o masę bezkrwawych starć i jedną bliznę na własne życzenie, o którą mogę mieć pretensję wyłącznie do siebie.

Już to kiedyś czytałem, ale wtedy Beryl był szczeniakiem, a ja miałem gówno nie pojęcie o tym jak powinny wyglądać nasze relacje. Dobrze czasami przeczytać coś po dłuższym czasie.

Po analizie wszystkich postów nie zdobył bym się na stwierdzenie, że trzymanie wilczaka twardą ręką niesie takie skutki a ciamkanie i pełen luz (albo też luz kontrolowany, ale jednak w dość szerokich granicach) niesie skutki inne. Wygląda na to, że i tak i tak można się dochować super przyjaciela. Inny pies... inne podejście... efekt ten sam.

To jasne, że jak sami psu zbudujemy "męską postawę", to nie ma się co dziwić jego "męskim zaczepkom" :p
Ale z szarpnięciami też trzeba uważać, bo w niektórych przypadkach chcąc wyeliminować agresywne wyskoki, można zupełnie niechcący uwarunkować psu, że "jak ten drugi pojawia się na horyzoncie to dzieje mi się coś nieprzyjemnego w szyję... to na pewno przez niego, nienawidzę go!" i nakręcić go na przeciwnika jeszcze bardziej :lol:


Amen :)

Edit:
Ano, dobrze przeczytać coś takiego po jakimś czasie drugi raz.
Ja też kiedyś trafiłam na ten wątek, kiedy przewijałam się tu jeszcze jako gość-duch i po lekturze byłam szczerze przerażona i tylko utwierdziłam się w moim nabytym już wcześniej przekonaniu, że wilczaki to bestie "z piekła rodem" - i ja owszem bardzo chętnie kiedyś podejmę wyzwanie... ale kiedyś, kiedy będę już na coś takiego gotowa (czyt. będę "nadczłowiekiem" :twisted:)

W międzyczasie poznałam wilczaki na żywo, na spacerach, obserwowałam mniej więcej w życiu codziennym z właścicielami i trochę rozwiało to moje wcześniejsze "wątpliwości"... także naprawdę ciekawie było przeczytać to dzisiaj drugi raz z perspektywy czasu ;-)

Heheh, ale wiesz, że mój wilczak też sika? I nawet od skończenia 12 miesięcy podnosi łapę?

Proszę nie podejmuj rękawicy, bo jej nie rzucam. Tak mi się przypomniało. :-))

Dobrze, będę grzeczna ;)

Tajne? Mam nadzieję, że nie... zdradzisz cudowną receptę... hę?

Skoro temat taki szeroki to pozwolę sobie wtrącić swoje 3 grosze jako tata :lol: młodego wilczaczka :rock_3
Powyższe stwierdzenie wydaje się prawdziwe ale po mojej obserwacji właścicieli różnych ras widzę jedno - dla większości trzymanie "twardą ręką" to BICIE(nie glebowanie) psa bez opamiętania a "pełen luz" to rób co chcesz, jak chcesz, komu chcesz... ogólnie patologia na całego. Rona wtrąciła na początku zdanie które wydaje mi się kwintesencją tego co oznacza wychowanie choć oczywiście i nagrody i kary należy stopniować...więc wg mnie czasem "twarda ręka" a czasem "z miłością" :lol: ale to zależy od zbyt wielu czynników żeby można to ubrać zero jedynkowo...

Pozdrawiam ;)