To chłopak ma już za sobą pierwsze spotkanie z wilczakami :) Ale dał radę :)

http://images8.fotosik.pl/930/edaca34083663479.jpg

Szczególnie upodobał sobie mojego Aszczura:

http://images8.fotosik.pl/930/efc7cd5ceadf48c2.jpg

Ale bez wzajemności :

http://images8.fotosik.pl/930/92341b59f6ce7ad6.jpg

Ale czasem udawało mu się załapać na trójkącik ;)

http://images8.fotosik.pl/930/9daee8c06ad07e58.jpg

Trojkat rzadzi :roflmao

Tamlin przyszedł ze spaceru, spojrzał na resztę rodziny spode łba i od razu zasnął
:twisted: Wykończyły go dziewczyny :lol:
Ale widać że jest taki biedny, zakochany bez wzajemności :lol:

Zadziwia mnie, że tylko jedna osoba na forum ostrzegła Cię, że dwa samce w domu mogą oznaczać mega kłopoty. Nie od razu, tylko kiedy dojrzeją, czyli za 2-4 lata. Nie miałam nigdy psów, więc nie chciałam się wypowiadać w tym wątku, ale wiem z wielu opowieści, że dwa duże samce w podobnym wieku w domu, w tym co najmniej jeden wilczak to nie przelewki. Wiem to nie tylko od właścicieli, ale i od hodowców i nie tylko polskich, którzy zęby zjedli na rasie...

Mam trzy pytania, na które jeśli jesteś odpowiedzialną osobą musiałaś sobie zapewne odpowiedzieć zanim zdecydowałaś się na wilczaka w konfiguracji o której piszesz:

1. czy masz techniczne możliwości odseparowania psów od siebie gdyby zaczęły się problemy (np. kojec, albo oddzielny kawałek ogródka)?
2. czy w razie kłopotów jesteś gotowa poddać kastracji jednego lub oba psy?
3. czy jesteś gotowa, gdyby sytuacja stała się dramatyczna, wybrać jednego z nich, a drugiemu znaleźć dobry odpowiedzialny dom?

Myślę, że istnieje jakaś szansa, że husky się podporządkuje wilczakowi, ale nie jest to wcale pewne.

Przy całej sympatii do Twojego entuzjazmu podobnie jak Gaga, dziwię się, że wpierw zamówiłaś szczeniaka, a dopiero potem zaczęłaś zastanawiać się nad jedną z w sumie najważniejszych spraw!

Czy aby na pewno chcesz usłyszeć rzetelną odpowiedź, czy raczej deszcz zapewnień, że "pieski na pewno się pokochają"?;)

Na tym zdjeciu widać, ze Astri nie była królową tego balu:)). Kazda sytuacja , która pokazuje jej , ze nie jest centrum wszechswiata jest cennym doświadczeniem:))

Moze faktycznie zastanów sie jeszcze czy nie lepiej będzie Ci z suką wilczakową. Dylematy o ktorych pisze Rona są dramatyczne i nie wyobrazam sobie podejmowania takich decyzji. Rzeczywiscie drugi samiec moze wydobyć z spokojnego Timlina wojownika. Mój pierdołowaty 9-cio letni owczarek pod wpływem suki przestał lubiec samców, z ktorymi bawi sie suka. Tak że wspólne zabawy są możliwe tylko z sukami:)) W obrębie stada jest porozumienie, ale przy dwóch samcach to róznie moze byc...

Ja już swoje pisałam w PW na dogo, gdzie padły podobne pytania, bo ja mam dwa psy w mieszkaniu, ale...

Moje dwa psy to była zupełnie inna bajka. Baaj i Celar są w zbliżonym wieku, fakt. Celar przybył przed okresem dojrzewania Baaja, do tego Baaj ma do psów dosyć pozytywne podejście do dnia dzisiejszego i raczej już mu się to nie zmieni, dalej - Celar jest znacząco mniejszy od wilczaka. Waży zaledwie 12 kilogramów, w kłębie ma mniej więcej 48 centymetrów i jest psem stosunkowo uległym wobec nas. Łatwo było mu wpoić, że Baaj jest psem ważniejszym, jednocześnie pozwalając na pokazywanie, co mu nie pasuje. Do dziś Celar potrafi Baaja 'skarcić', a Baaj się nie odgryzie, ale to nie walki o pozycję, a o resepktowanie strefy osobistej.

W przypadku dołączania szczeniaka, szczeniak najpierw powinien być mniej ważny, a potem - w miarę rośnięcia - jest propozycja, by pozycję wilczaka wzmacniać, dla mnie to ryzykowny pomysł, bo psy takich zmian nie lubią.

Widziałam, co zrobił Celar, kiedy dołączyła na jeden dzień suczka-znajdka. Baaj ją zaakceptował, ustawił, a Celara trzeba było pilnować - biedak ubzdurał sobie, że (tytułem rozmiaru) Franca będzie wyżej i nie był już tak przyjazny, uspokoił się dopiero wtedy, kiedy ja zaznaczyłam pozycję suki jako mniej istotną. Oczywiście, jak tylko mała wróciła do swoich właścicieli, Celar odżył, po Baaju to spłynęło. Wydaje mi się więc, że takie tasowanie 'ważności' psów wcale łatwe nie jest i może owocować, o czym wspominałam, tym, że coś pójdzie nie tak.
My byliśmy na to gotowi, ale też nasze oba psy zostały wykastrowane, co na pewno wpływa na ich relacje.

Żeby nie było, również koleżankę ostrzegłam, że może jej być potrzebny plan B w przypadku problemów, gdy dwa samce nie dadzą rady się dogadać...

Ja ze swojej strony mogę dodać, że tak jak już pisano warto wszystko przemyśleć. Ja mam co prawda doświadczenia w sukami, ale sprawa jest podobna. Akira (mój Husky) miała ok. 2 lata gdy przyszła Freyr. Do pewnego czasu było ok, doszedł wypadek Frajerki itp. Potem jednak gdy wszystko się ułożyło, a Freyr dojrzała i zaczęły się kłopoty. W tej chwili jesteśmy po dwóch większych potyczkach. Jedna skończyła się dla Akiry dziurą w policzku i dwoma szwami, a dla Freyr blizną koło oka, druga obyła się bez większych urazów. Jednak my mamy duży dom z ogrodem i to nas ratuje. Freyr czuje się pewnie w domu i tu też doszło do potyczek. Na ogrodzie jest ok. Jednak muszą być pod kontrolą, nie ma wspólnego karmienia a gdy obie są w domu (zdarz się nieczęsto, bo Akira tego nie lubi) trzeba je obserwować. Nie piszę tego, by straszyć, ale raczej ostrzec. Gdybyśmy mieszkali w mieszkaniu prawdopodobnie musielibyśmy oddać Akirę dla jej bezpieczeństwa (oddanie Freyr z wiadomych względów nie wchodzi w grę), a tego bym sobie chyba nie wybaczyła.

AD postu Rony: widząc zdjęcia ze spaceru i uchwycone zachowania hasiora uznałam, że pies ma perfekcyjne przywołanie oraz doskonale ustabilizowane-uregulowane (pod względem wszelkich panujących zasad) życie stadne/rodzinne, więc o żadnych kłopotach mowy być nie może.;-)

To nie jest tak że zamówiłam szczeniaka, a dopiero potem zaczęłam się zastanawiać. O drugim psie myśleliśmy z rodziną przez ponad rok, decyzja nie była prosta i nie była podjęta ot tak sobie, pod wpływem impulsu. Jestem wdzięczna za każdą opinię, pozytywną czy też negatywną. Zdaje sobie sprawę że pytanie zadaje się po to żeby usłyszeć różne zdania ;).
Tamlin regularnie jeździ na wystawy i jest reproduktorem ale w razie gdyby trzeba było wykastrować psa ( lub oba psy ) i nie byłoby już innego wyjścia to od razu bym to zrobiła. Najważniejsze jest bowiem dla mnie bezpieczeństwo i szczęście moich zwierzaków, wszystko inne zeszłoby na dalszy plan ( bo ja się jakoś bez wystaw obędę, ale bez psa/psów nie. Zdaję sobie sprawę, że mogą być problemy, że nie muszą się uwidocznić od razu. Postaram się jednak z wszystkich sił żeby one nie wystąpiły. Gdybym musiała oddać, któregoś psa ( czego wolę sobie nie wyobrażać, chyba nikt nie woli ) nigdy nie oddałabym psa do schronu. Szukałabym sposobu na roddzielenie psów i szukałabym odpowiedzialnego domu aż do skutku. Rozumiem, że właściciele wilczaków, którzy znają swoje psy, ich charaktery itp. martwią się o los jednego z tej rasy. Zapewniam jednak, że jestem odpowiedzialną osobą. Dajcie mi szansę :)

Szansy Ci nikt nie odmawia, to Twoja decyzja i nikogo z nas pytać o zgodę nie musisz. Nikt też nie twierdzi, że na pewno się nie uda. Będzie to co prawda chyba pierwszy taki przypadek, ale kiedyś ktoś musi być pierwszy:) Dla mnie Twoje przyszłe doświadczenia będą bezcenne, bo sama się noszę z zamiarem dokooptowania Cheyowi kolegi. Ale mimo, że jest to wyjątkowo stabilny pies, o dużym stopniu posłuszeństwa i tolerancji dla psich wybryków, to czekam. Głównie na etap "są dni, że pędzę przed siebie jak dziki ślimak", bo lubię łazić z psem po lesie (bez smyczy) i nie martwić się, że zacznie polować. Wiem jednocześnie, że zatrzymanie startującego jednego psa to kwestia pracy, zatrzymanie dwóch - hmm...to wyzwanie rzucone współpracującemu stadu. Husky plus wilczak to potencjalnie świetnie polujące stado. Popatrz po galerii, nawet dobrze wyszkolone wilczaki, w otoczeniu innych (czyli stada) na spacerach są na linkach, nie bez powodu.
Kwestia rywalizacji dwóch samców to jedno, kwestia posłuchu gdy mamy dwa ganiające psy-to zupełnie inna sprawa.
Nie twierdzę, że Wam się nie uda, ale zastanawiam się po co zadałaś pytanie skoro już podjęłaś decyzję? To chyba trochę taka musztarda po obiedzie?:)

Robisz wrazenie odpowiedzialnej i ogarniętej:) Spoko:) Tylko lepiej mieć przygotowany plan B i plan C i plan D. A wilczak i tak zmieni Twoje wyobrazenie o psach:)

Jacek ma 2 psy... 2 letniego wilczaka, zresztą też Braterstwo Wilczaków i owczarka niemieckiego, który jest starszy. Do tej pory chłopaki dają sobie radę, mają też suczkę husky. Może warto Jacka wypytać jak sobie radzili w poszczególnych fazach rozwoju wilczaka?

O własnie - przypomniało mi sie , że brat Astri - Acriter mieszka z akita i haszczakiem.

Tylko jak na mój gust Actricer to jeszcze młodziak :)

Zupełnie nie zrozumiałaś sensu mojego postu. Nie chodzi o Twoje starania, Twoją odpowiedzialność czy nasze zbiorowe martwienie się o losy psa (póki co, akurat tym powinien chyba martwić się hodowca? :rock_3), tylko o specyfikę rasy. Jeśli Twój pies będzie typowym przedstawicielem CSV, to jest duże prawdopodobieństwo, że pomimo nie wiem jakich starań i nie wiem jak dużej Twojej pracy może dojść do konfliktu między nim, a drugim samcem.

Zauważ, że podobnie jak inni, nie piszę że na pewno dojdzie, tylko że może dojść. Wilczaki są mieszanką ONków i wilków i różne cechy przebijają się w poszczególnych osobnikach. Może być tak, że psy polubią się i raz ustalona hierarchia utrwali się na zawsze. Może być tak, że hierarchia zmieni się jak wilczak dojrzeje, a może być i tak, że za jakiś czas będziesz mieć sajgon w domu. I na każdą z tych ewentualności powinnaś być przygotowana.

po pierwsze to nie haszczak a suka malamuta!
po drugie jest bardzo bardzo dominująca i trzyma chłopaków w garści
po trzecie akita ma 5 lat i jest wykastrowany
po czwarte mam możliwość separacji
po piąte wilczak ma rok i nie wiem co będzie dalej
po szóste decyzji o kastracji Acritera jeszcze nie podjęłam ale przewiduję taką możliwość

Jest sporo wilczakow mieszkajacych z innymi rasami - ale tez sporo, ktore sie nie znosza. Niestety zawsze trzeba byc przygotowanym na najgorsze, czyli na to, ze nie bedzie dobrze. I juz na poczatku trzeba sobie zadac pytanie: a co jesli sie nie uda...

Na serio jest w tej rasie duzo psow, ktore zmienialy domy jedynie dlatego, ze nie zgodzily sie z innym domownikiem....

Nie bierz niczego co pisze jako atakowania - to jedynie obserwacje wlasne (oj, mamy z tym doswiadczenie ;)) i obserwacje innych...


1) Kastracja po fakcie juz nic nie da... Tzn jesli psy beda sie "scinac" to wykastrowanie ktoregokolwiek z nich tego juz nie zmieni... (lub raczej szanse na zmiane sa niewielkie)

2) Szansa, ze zgadaja sie dwa samce jest wieksza im 'dziwniejsza' ta druga rasa.... Czyli dosyc prawdopodobne, ze samiec wilczaka zgada sie z samcem mopsa, bo mops dla niego to nie calkiem pies ;) (inna sprawa, ze nie zawsze to wilczak jest agresorem ;)) Bywalo jednak, ze trzeba bylo przed wilczakiem "ratowac" miniaturowego jamnika (kto zna jamniki ten wie, ze to wielki charakterek w malym psie).
Malamuty i husky sa "prymitywna" rasa, ktora wilczaki zwykle traktuja jak psy swojej rasy. Wiec i hierarchia w stadzie jest tu bardziej respektowana...

3) Samce moga sie zgadac jesli maja rozne charakterki - tzn jeden jest ulegly, a drugi dominujacy... /trzeba jednak brac pod uwage, ze ulegly pies-domownik moze sie zmienic pod wplywem szczeniaka: moze sie z niego zrobic "guru"/

4) Tamlin jest reproduktorem, wiec jak kazdy kryjacy pies ma pewnie wysokie mniemanie o sobie... ;) A wilczaki z zasady tak maja.... ;)
Trzeba wiec od poczatku byc bardzo konsekwentnym i zachowywac sie tak, jakby bylo sie pewnym ew. problemow.... ;)
Jesli to mozliwe to nigdy nie separuj obu psow... Jak mozesz to zabieraj oba na wystawy, wyjazdy - "preferowanie" jednego moze sie zakonczyc za jakis czas konfliktem....
Od poczatku, od malego nie pozwalaj na zachowania dominacyjne, ustawianie i przesladowanie... Tzn Tamlin moze teraz szczeniaka "wychowywac", ale wazne jest aby to bylo jak najbardziej pozytywne, wiec nie wolno pozwolic na zadne "przesladowania". Potem jak wilczak bedzie starszy to lepiej kazda probe mierzenia sil, kazde zachowanie dominacyjne likwidowac za pomocy "FUJa"...

Yyyy to ja mam pytanko :) To jak w takim razie zadbać o dobry socjal i szkolenie wilczaka jeśli towarzyszyć ma mu zawsze drugi pies?
I czy te zasady o których pisałaś dotyczą też suk?

Hmm, może to trzeba jakoś równoważyć. Nam doradzano większą separację psów, ale taką, która ma służyć podbudowaniu autorytetu człowieka, żeby stado było lepiej zgrane.