Die test's worden gedaan om secundaire epilepsie te kunnen vaststellen. Als ze namelijk iets vinden en kunnen ze dat gaan fixen, met hopenlijk het resultaat dat er geen aanvallen meer komen.
Als ze niks vinden is het primaire epilepsie.
Ik denk dat een DA zelden een hond met epilepsie op de tafel krijgt. Hij zal het moeten constateren van het verhaal van de eigenaren. Ik zal in ieder geval nooit met Anuki in een aanval gaan reizen. De kans is groot dat ze mij of zichzelf verwond op die manier. Ik zou het alleen doen als ze in status epileptica zit, wat gelukkig nog nooit is voorgekomen (een aanval zonder einde)
Anuki's epilepsie is dus niet door mijn reguliere DA bevestigd, wel door mijn homeopatische (die overigens ook haar gewone da papiertje heeft), maar dat was puur door mijn omschrijving. En daar had ik nou echt geen DA voor nodig om het te herkennen. Ze heeft alle syptomen van de zware versie, omvallen, rennen (op de zij) of helemaal verkrampen, plas laten lopen en andere ontlasting, slijmen, klappertanden , het juist wijd open sperren van de bek, piepen, blaffen en huilen, ect. daarna is ze helemaal verward en weg van de wereld (ze herkend ons dan ook niet en dan moeten we haar niet aaien)... pas een paar minuten daarna is ze in ene keer weer op de wereld en spingt ze tegen ons op.
Het constateren met onderzoeken lijkt me lastig. je kunt hoogsten de veroorzaker vinden van secundaire epilepsie, maar hoe je dan primaire vaststeld? geen idee. Ik moet wel zeggen dat ik geen expert ben, er gaan 1001 theorien over epilepsie in de ronde en hoe het veroorzaakt wordt.
|