Door inlogproblemen en tijdgebrek heb ik niet eerder gereageerd. inmiddels de vele reacties gelezen. grappig dat iedereen een mening heeft, maar dat zich slechts 1 gastgezin heeft gemeld in al die tijd. dat gastgezin was ook zeker geschikt, ware het niet dat we net die week ontdekten dat eigenlijk zijn hele wervelkolom instabiel was. vanwege de risico`s hebben we toen besloten om Carinoso bij ons te houden omdat ik de neurologische problemen al eerder heb gezien en bovendien woon ik 15 min van Utrecht af voor evt. noodgevallen. dat noodgeval kwam op 26 juni `s morgens tijdens de wandeling over ons terrein. hij kwam vrolijk aanrennen. op dat moment moet de nekwervel zijn verschoven, want hij viel en was vrijwel direct dood. we hebben nog geen uitslag van de sectie, maar ik verwacht daar geen verrassende dingen.
wat ik nog even duidelijk wil hebben: het gastgezin stuurde mij een mail over de misdragingen van Carinoso. hij zou constant vechten met de andere honden, de buurman hebben gebeten, en zeer dominant reageren naar vreemden. ik heb de hond op 13 febr. over genomen, en nooit enige dominantie en/of agressie gezien. wel een extreem angstige en onzekere hond die ongetwijfeld in bepaalde situaties uit angst zou bijten, maar ik vind het de verantwoordelijkheid van de begeleider om de hond niet in een dergelijke situatie te brengen. wat we wel hebben gedaan is hem steeds weer onder de mensen brengen (die hem moesten negeren) en daarbij zijn zelfvertrouwen opbouwen door duidelijk leiding te geven. dat is gelukt, hij liep hier los tussen de ca 15 personen die wij overdag op het terrein hebben. ook met de andere honden en vreemde honden in het bos geen problemen. voor zover hij bij het gastgezin wel `dominantie`liet zien, ligt dan naar mijn idee aan de omstandigheden en gebrek aan leiding binnen de roedel (dan bedoel ik het hele gezin, mens en dier).
de opmerking van het gastgezin: `maar dit bevestigd nogmaals mijn mening dat ik toen niet voor mezelf, maar voor het welzijn van de hond heb gekozen` vind ik dan ook een beetje misplaatst.
gelukkig heeft hij zich hier nog kunnen ontwikkelen tot een vrolijke en vrije hond, zonder steeds voor zijn plekje te moeten strijden, en zonder die extreme angst voor alles wat hij niet kende.
Tanja Stoetman, voorzitter Stichting Saartje.
|